Ian Fisher - Koffer
Snowstar Records
Echte troubadours lijken een uitstervend ras, maar Ian Fisher kan je zeker nog onder die categorie klasseren. Ononderbroken op weg is hij, gitaar in de koffer, om overal zijn songs te gaan spelen. Meer dan duizend zou hij er nu in zijn rugzak hebben. Hoog tijd dus om nog eens een cd'tje op de markt te brengen, zijn tweede al dit jaar. En jawel, de plaat mag er zeker wezen.
Het verhaal van Ian Fisher zelf lijkt ook al voer voor een boeiende roman. Geboren in the States op een boerderijtje in Sainte Genevieve in Missouri. Veel was er niet te doen behalve op de gitaar wat songs bijeen tokkelen over wilde toekomstplannen. Maar die toekomst leek maar niet te willen beginnen en dus nam de op dat moment eenentwintigjarige Amerikaan het heft in handen. Met zijn gitaar in de koffer reisde hij naar Wenen. En daar voelde hij pas echt de songschrijver in zichzelf wakker worden. Op het oude continent bloeide hij open en vond hij zijn ding: optreden en telkens weer opnieuw de boer op gaan.
De muziek laat zich het best omschrijven als Americana met stevige country- en folkinvloeden. Zelf noemt hij zich een country-artiest zonder country. Hij bewijst op 'Koffer' vooral dat hij behoorlijk wat in zijn mars heeft. Zeer genietbaar is bijvoorbeeld eerste single Candles For Elvis. Lekker uptempo en even pompend als het betere werk van Nathaniel Rateliff. Ook Seriously Who past in hetzelfde kraam.
Je merkt op 'Koffer' wel heel erg dat alle songs in een andere tijdsspanne zijn geschreven. Muzikale coherentie is er nauwelijks. Je hoort verschillende stijlen. Storend wordt dat niet, toch zeker niet als er goeie songs passeren. In Thinkin' About It legt Fisher op gevoelige wijze zijn ziel bloot. Ook The Way To Go en Whole Lotta Room blinken vooral uit in eenvoud. De pedalsteelgitaar kleurt de fraaie, sobere liedjes mooi in en doet ze gloeien van melancholie. Dit is Ian Fisher op zijn best.
De Amerikaan toont ook dat niet enkel de Europese muziek, maar ook de taal hem beïnvloed heeft. Zo is het titelnummer zowaar een Duitse track. Eentje die zelfs tweemaal terugkomt. Eén keer met band en dan klinkt de song rauw, vuil en gevaarlijk en is het zeker een niet onaardig buitenbeentje op de plaat. Koffer komt ook nog eens terug in akoestische versie, maar die mist dan weer een beetje tanden.
Dan voelen wij veel meer voor een ander buitenbeentje op de plaat, Settlin' In. Met in de hoofdrol een banjo die op minder dan twee minuten kleur geeft aan wat we met een beetje slechte wil “de kracht van verandering” van Ian Fisher kunnen noemen. Zo klinkt het: “I'm settling in to a new life / I'm settling in tomorrow / Cause I gotta leave my old life of begging, stealing and borrowing.” Honderdveertien seconden heerlijke countryfolk.
Het maskeert het wat flauwe slot van 'Koffer'. Als je in je schuif toch zoveel onuitgegeven nummers hebt liggen, moet daar zeker nog wat beters tussen zitten dan het slottrio. Dat zorgt toch een beetje voor een wrange nasmaak bij wat verder zeker een geslaagd album is. Ian Fisher heeft de kracht om te vertellen in zijn songs en in zijn voortdurende reis rond de wereld moet hij dan ook in staat geacht worden om overal nog veel zieltjes te winnen.