The Pop Group - Honeymoon On Mars

Freaks R Us

Veertig jaar bestaan, vier albums gemaakt (waaronder dan ook nog deze) en toch legendes zijn. The Pop Group deed het en doet het nog steeds.

In een interview met Fact Magazine omschreef zanger Mark Stewart deze plaat als "a hypersonic journey into a dystopian future full of alien encounters and sci-fi lullabies." Of je dat nu ernstig neemt of niet, feit is dat deze plaat niet echt doordeweeks is. En we hadden waarschijnlijk ook niets anders verwacht van The Pop Group, die toch aan de basis liggen van genres als postpunk en aanverwante.

Met Dennis Bovell hebben ze in elk geval de man erbij gehaald, die ook het – daar heb je dat woord weer – legendarische debuut ‘Y’ heeft op plaat gezet. Je weet dus ook meteen dat je je kan verwachten aan invloeden van dub. Bovell is immers de man die met Linton Kwesi Johnson dat genre een nieuw leven gaf en en passant platen opnam met grootheden als Fela Kuti, Orange Juice en The Slits.

Je moet niet verder luisteren dan opener Instant Halo om te weten waar je aan toe bent. “Help me please / I’m going on a desperate journey.” ’t Zal wel zijn. En wat voor één. Weg van de popsong – de ironie in die bandnaam ook - wordt je overvallen door eenzame bassen en een gitaar, die het ene moment in het gareel loopt en dan weer volledig ontspoort.

City Of Eyes heeft dan weer wel iets meer van een song, met zowaar een drumritme en een soort van Nile Rodgers-gitaar. Maar net als je dan denkt het door te hebben, wordt je weer overvallen door aliens en gitaren, die een veldslag uitvechten. En intussen wouwelt Mark Stewart door het geheel heen zoals ook generatiegenoot Mark E. Smith van The Fall dat kan zonder dat dat (wonderlijk genoeg) gaat irriteren.

Het vraagt wat gewenning om je de eerste keren door de brij, die The Pop Group hier heeft gekookt, een weg te banen, maar hoe vaker je de plaat gaat draaien, hoe meer ze aan je gaat kleven. Hoewel elk van de songs duidelijk zijn eigen identiteit heeft, is de onderlinge verwantschap door Bovell in de productie er duidelijk uit gefilterd. De combinatie maakt dat de plaat blijft boeien.

Geniet dus van het aan eendagsvlieg Sigue Sigue Sputnik refererende War Inc.; verwonder je over de toegankelijkheid van Pure Ones of over de dansbaarheid van Zipperface (de titel alleen al); vraag je af waar Stewart in godsnaam naartoe wil met de teksten van Heaven?, enzovoort.

‘Honeymoon On Mars’ doet zijn vreemde titel met andere woorden alle eer aan. En laat ons nu even met rust. Want hiermee zijn we nog lang niet klaar.

Op 4 februari stelt The Pop Group het album voor in Muziekclub N9.