#LloydColeKiest - David Bowie - Lazarus (2016)

Welke muziekjes drijven onze favoriete Glaswegian Lloyd Cole eigenlijk?

Afronden doen we met het meest recente nummer in Lloyd Cole's eigenzinnige lijstje en met één van de allergrootsten: het postuum uitgebrachte werkstuk 'Blackstar'. Lloyd Cole: “’The Next Day’ had some lovely tracks on it but mostly it was that same boring band he’d been playing witrh for the previous boring records. But on Lazarus I believe it’s him playing guitar. He gets that Joy Division thing wich noboby has been able to get, but het puts it in the context of the end of his journey.” Cole droomde ook ooit van pensioneren, maar dat idee heeft hij laten varen. Hij houdt van het idee om muziek te maken tot het bittere einde, zoals Bowie ook illustreerde met 'Blackstar'.

Tussen de opnamesessies voor ‘Blackstar’ door, werkte Bowie aan de off-Broadway musical 'Lazarus' als een soort vervolg op cultklassieker 'The Man Who Fell To Earth' in een regio van “onze” Ivo Van Hove, die in de New York Times verklaarde: “Lazarus concentreert zich op Newton, terwijl hij op aarde blijft, een man die niet kan sterven, zijn hoofd doordrenkt met goedkope gin en wordt achtervolgd door een liefde uit het verleden."

Lazarus is een personage uit het evangelie van Johannes dat vier dagen na zijn dood door Jezus Christus tot leven wordt gewekt. Het is niet duidelijk waarom Bowie in de titel van het nummer naar de bijbelse naam verwees (het woord "Lazarus" komt niet voor in de tekst). Misschien is het een metafoor voor de wederopstanding van het personage Thomas Jerome Newton of mogelijk dacht Bowie na over de heropleving van de eigen carrière met de release van 'The Next Day' uit 2013 na jaren van zelfopgelegde stilte.

De New Yorkse saxofonist Donny McCaslin is de sleutel tot het geluid van Lazarus. Hij herinnerde zich in The Sun : "Ik luisterde naar het nummer dat nu Lazarus heet, wat waarschijnlijk het tweede of derde is dat we hebben opgenomen. Ik herinner me dat ik hoorde dat 'de saxofoon een prominente rol speelde'. Toen ik hem hoorde zingen, was het emotioneel, omdat ik dacht: 'Oh mijn hemel!' Daar is hij en daar ben ik."

Het nummer kreeg een compleet nieuwe betekenis nadat Bowie op 10 januari 2016 overleed, twee dagen nadat 'Blackstar' was uitgebracht. Bowie had kanker en wist blijkbaar dat zijn leven ten einde liep, wat aangeeft dat hij in dit lied in het reine kwam met de dood. Daags na de dood van Bowie gaf zijn oude producer Tony Visconti, die aan het album werkte, een verklaring af waarin stond: "Hij deed altijd wat hij wilde doen. En hij wilde het op zijn manier doen en hij wilde het zo goed mogelijk doen. Zijn dood was niet anders dan zijn leven: een kunstwerk. Hij maakte 'Blackstar' voor ons, zijn afscheidscadeau."

In de vierentwintig uur na de aankondiging van de dood van David Bowie stroomden fans naar digitale media en streamden de muziekvideo's in totaal eenenvijftig miljoen keer. De clip van dit nummer was het populairst en werd binnen één dag meer dan elf miljoen keer bekeken. Een afscheid in stijl, iets waarvan Lloyd Cole ook droomt.