De Staat - Scepsis weggedanst

undefined, 8 oktober 2016

Knallen op een festival is één ding, een zaal vullen een heel ander. En als die zaal dan ook nog eens in België ligt (terwijl de Rode Duivels spelen) en in de Ancienne Belgique gesitueerd is, lijkt dat toch een hele opdracht voor een Hollandse band als De Staat. Maar die lieten dat allemaal niet aan het hart komen.

Als je een naam op de redactie wel eens hoort vallen, dan ben je toch altijd iets meer bij de pinken wanneer je die band of artiest in een voorprogramma tegen het lijf loopt. En de naam van dirk. was al vaker gevallen. Trouwens, eigenlijk was dat niet eens nodig geweest, want zanger en schreeuwlelijk Jelle Denturck wist zo ook wel de aandacht te trekken. Met zijn gebrul, maar ook met de indienoisesongs van het kwartet, die ritmewendingen, zacht-luid-afwisselingen en gewoon pokkenherrie tot een brokkenpapje vermaalden dat wij wel wisten te smaken. Denk Pixies toen Frank Black nog geen last had van overgewicht. Of hou het anders gewoon op dirk.

Ongetwijfeld was heel wat volk hier opgedaagd voor de ultieme partyhit, die De Staat met Witch Doctor hebben gescoord. En daarvoor waren de toeschouwers best bereid ook de rest van de set te doorstaan. Meer nog: er werd volop gedanst, geklapt en ja, zelfs meegezongen. Blijkbaar is deze band dan toch veel meer dan een gimmick, ook al zullen ze zelf graag toegeven dat het hele gedoe rond die ene song hen geen kwaad heeft gedaan.

Torre Florim, zanger, gitarist en voornaamste songschrijver van de band, weet dan ook hoe je een publiek moet bespelen, hoe je ze meekrijgt. Dat bewees hij hier te lande al eerder voor veel minder toeschouwers en dat deed hij nu opnieuw met verve. Het enthousiasme waarmee hij over het podium hopte, laat geen mens koud en krijgt de stijfste hark aan het bewegen.

Bovendien heeft de groep zo stilaan een heel eigen geluid uitgewerkt waarbij de hoog piepende gitaren steeds weer terugkomen. Dat bleek al vanaf opener Peptalk, toen leadgitarist Vedran Mircetic het keurmerk meteen uitstalde vanop zijn eenzame podium in de achtergrond. De meerstemmigheid en de aan hiphop verwante manier van zingen/declameren, waarbij de ene de andere bijtreedt en/of aanvult, is nog zo’n typisch trekje, dat veelvuldig werd toegepast.

Komt daar nog bij dat de groep er ook niet voor terugschrikt om uitstapjes te maken richting disco (schitterende versie van Make The Call, Leave It All) en ook de funk al eens integreert in het eigen geluid (Murder Death). Het bewijst dat ze niet van plan zijn om bij de pakken te blijven zitten en dat ze met hun laatste plaat – de titel ‘O’ werd veelvuldig uitgesmeerd over de videowall achter de band – de nodige progressie hebben gemaakt.

Het oog mag ook al eens wat en dus maakte De Staat met Help Yourself meteen ook een videoclip on the spot. Florim keerde het publiek de rug toe, maar werd dan meteen uitvergroot op het scherm achteraan, waardoor je dat meteen ook weer vergat. Door vrijwilligers erbij te betrekken en te laten meezingen on camera weet je meteen ook nog eens de band met het publiek stevig aan te halen. Op dat moment had de band het pleit dus eigenlijk al gewonnen. En dan moest de verwachte rondedans met Witch Doctor nog komen.

Vooraf waren we wat sceptisch, maar uiteindelijk werden ook wij finaal over de streep gesleurd door een hard werkende band. En dan kan je enkel maar tevreden huiswaarts keren.