Despacio - De cult van de discobal

Wintercircus, 17 maart 2024

Op zaterdag en zondag kwam Despacio naar huis. Twee dagen lang was het soundsystem,dat de Dewaeles samen met James Murphy hebben ontworpen, opgesteld in het gloednieuwe Wintercircus. Ook wij mochten op zondag langsgaan, een aanbod waar we heel graag op ingingen.

We hoorden enige teleurstelling over de zaterdag in het relaas van enkele vrienden, maar dat leek met verkeerde verwachtingen te maken te hebben. Wie zich een ordinaire dj-set op een goede geluidsinstallatie had ingebeeld, knapte misschien enigszins af op de onbekende muziek en de soms slome beats. Despacio is namelijk een totaalconcept, een poging om weg te geraken uit de cultus van de dj. Door de opstelling van de zeven imposante speakers rond de dansvloer ben je je bijna volledig onbewust van waar zich ergens de dj-booth bevindt. De muziek wordt op vinyl gedraaid, bestaat vooral uit obscure platen die uit de gigantische collecties komen van de Dewaeles en Murphy met een sterke nadruk op oude discomuziek.

In het midden hangt een reusachtige discobal. Iemand, die op zaterdag te vroeg had afgehaakt, vroeg zich af waarom ze een grote discobal hadden opgehangen die ze uiteindelijk niet gebruikten? De discobal was namelijk een plagertje en werd spaarzaam geactiveerd op momenten van extase.

Er waren hele handleidingen te vinden op het internet over hoe het beste te maken van de totaalervaring. We waren al te benieuwd en smeten ons zes uur lang in het universum van Despacio.

De minutiae vindt u hieronder:

15u11 - We haastten ons op de trein, in de hoop het begin niet te missen. Op de telefoon bleven de pushnotificaties van tickets, die tweedehands de deur uitgingen via Ticketswap binnenkomen. Die zetten we al snel uit.

16u19 - Via de ingang aan de Lammerstraat staken we een ellenlange rij wachtenden voorbij. Ook de vestiaire lieten we even voor wat het was en we haastten ons naar boven, waar het openingsnummer speelde: Steve Reichs Music For 18 Musicians, blijkbaar één van de traditionele openingsnummers.

16u31 - Shazam herkende Moments In Love van The Art Of Noise niet.

16u41 - We keken nog eens of de rij aan de vestiaire ondertussen uitgedund was, maar helaas. Ondertussen speelde The Heat Is On van Agnetha Fältskog. Het eerste dansbare nummer was een feit. In het midden onder de discobal stond al één iemand heel enthousiast te dansen, vast een fan die van ver was gekomen.

17u13 - Het lukte ons eindelijk de vest in de vestiaire te hangen. Aan de bar haalden we een drankje terwijl op de achtergrond een nummer speelde in een vreemde taal. Het bleek een Congolese track van Hector Zazou te zijn.

17u30 - Een goed, maar onbekend nummer, dat deed denken aan Depeche Mode, maar dat zeker niet was. Het ging over dansen in een nucleaire oorlog.

17u51 - Tussen de nummers door hoorde je soms het kraken van het vinyl. De lampen dreigden op de discobal te schijnen, maar bleven die ontwijken. De dansvloer begon vol te geraken en er speelde nog altijd obscure discomuziek.

18u20 - We vingen een conversatie op dat er een verdieping lager werd gemusiceerd op de befaamde synthesizer, waar de Dewaeles de 'DEEWEE Sessions, Vol. 01' op maakten. Maar wij waren hier voor Despacio en de Dewaeles stonden daar ergens in die dj-booth, dus wij bleven ter plaatse.

18u23 - Heel even verwachtte iedereen dat de discobal zou oplichten tijdens een iets meer uptempo nummer (van Ryuichi Sakamoto uit de soundtrack van een Japanse anime-film), maar neen.

18u31 - Grace Jones' Slave To The Rythm kwam net op een moment dat we twijfelden om een plaspauze in te lassen. En Madonna's Justify My Love en iets, waarin we Tom Tom Club dachten te herkennen, maakten het er niet eenvoudiger op.

18u59 - Terwijl we na die plaspauze in de rij stonden aan de bar, kwam Like An Eagle van Dennis Parker aan bod en… werd de discobal een eerste keer in vuur en vlam gezet. Typisch dat je dan net dat moment mist natuurlijk.

19u39 - Op Daft Punks Da Funk werd de rem gezet, maar plots werd die losgelaten en kreeg de discobal een geel kleurtje zowaar. Nooit gedacht dat we gelukkig zouden kunnen worden van een gele discobal.

19u54 - Tijdens Jungle Boogie van Kool & The Gang begon het een beetje op een 2manydj's-set te gelijken.

20u08 - Shazam liet het meer en meer afweten. Iemand stond met de handjes naar de dj te zwaaien, maar in de verkeerde richting. Er volgden enkele nummers met welgemikte "drop" en wij begonnen de vermoeidheid te voelen.

20u25 - Meer en meer mensen leken boven het theewater te geraken en enkelingen naast ons waren storend enthousiast. Dan maar naar de andere kant. Het geluid was toch overal even goed.

20u42 - Er klinkt iets dat een remix van The Rolling Stones zou kunnen zijn? Hebben de Dewaeles plannen om opnieuw één  van hun nummers te remixen?

20u59 - Iemand snoof wit poeder van zijn huissleutel. Er passeerde een flard van een Gents nummer dat niemand herkende: Tarzan Is Nen Bliken van Gust.

21u06 - Mindless Boogie van Hot Chocolate gaf de energieopstoot, die we nodig hadden om het einde te halen. Misschien toch maar een trein later nemen.

21u27 - We stoottenop de toegang tot de VIP-ruimte, maar mochten niet binnen. We hadden er eigenlijk ook geen zin in: het geluid was er waarschijnlijk slecht en de atmosfeer vast beneden peil. Wel een mooi zicht op die dansende menigte. Vanuit de dj-booth dook plots ook een tweede discobal op, een kleinere versie.

21u47 - De nummers klonken steeds vettiger. R. R. Express van Rose Royce was bijvoorbeeld onweerstaanbaar. Iedereen was heftig aan het dansen.

21u55 - Ironisch genoeg weerklonk vijf minuten voor het officiële einde Let's Start The Dance van Bohannon. De grote discobal kreeg steeds vaker licht toebedeeld.

22u02 - I'm A Man van Chicago passeerde integraal met grote stukken drumsolo's. Voor het eerst viel het op wat een fantastisch nummer dat was, terwijl we eigenlijk alleen het refrein kenden.

22u10 - Het leek erop dat het einde bereikt was. Even hoorden we nog een klein stukje Numbers van Kraftwerk, maar daarna werd alles stil. Tot plots de rest weerklonk op heel luid volume. Iemand had duidelijk zin om te tonen tot wat dit soundsytem in staat was. We zagen enkele mensen weglopen met de vingers in de oren.

22u15 - Een kwartier later dan voorzien was het echt afgelopen.

"Despacio is happiness", luidt de officiële definitie van dit project. Met de focus op muziek slaagden de Dewaeles en Murphy erin om van een zes uur durende dj-set een boeiende ontdekkingsreis te maken vol ongekende muziek en met talloze gelukzalige momenten.

Met dank aan de officieuze playlist voor Despacio op zondag en Shazam.