Fleddy Melculy 'Helgië' release party - Kot afgebroken

undefined, 24 september 2016

Een concert op de derde verdieping van de Antwerp Tower, in een duivels heet, voormalig kantoor, een allegaartje van zweterige metalfans, gratis bier, … Je zou voor minder uit het raam springen. Maar toch zijn wij gebleven voor Fleddy Melculy.

Fleddy Melculy 'Helgië' release party - Kot afgebroken

Zwart was de modekleur daar in de Antwerp Tower; zwart, versierd met een keur van metalbandlogo’s, gaande van Iron Maiden tot Behemoth en weer terug. En achter dat geïmproviseerd podiumpje hing de backdrop van Fleddy’s nieuwe plaat ‘Helgië’. Want dat was de reden waarom dit kot was volgelopen. Nog één keer vragen om alstublieft niet te roken – issues met de brandweer, snap je – en dan erin vliegen.

Vijftien nummers kregen we voorgeschoteld. Hoewel “nummers” in het geval van 1 Noot misschien overdreven is. En dat alles werd overgoten met de nodige humor, die Jeroen Camerlynck duidelijk had opgepikt tijdens zijn tournee met Urbanus. Want humor is belangrijk. Humor is zelfs onmisbaar, zelfs bij metal in al zijn verschillende vormen. En dat is wat Fleddy duidelijk had begrepen. Hoewel naast “lachen met” dit tegelijk ook een mooi eerbetoon is aan de muziek, waaraan Camerlynck zijn hart heeft verpand. Die cover, rommelig als hij was, van Refuse/Resist van Sepultura was met andere woorden geen toevallige keuze.

En of de kopjes op en neer gingen, daar in dat bijzonder claustrofobisch aandoende lokaal in de Antwerp Tower. Bij het headbangen raakten de lange haardossen al het verlaagd plafond, dat er uiteindelijk trouwens ook aan moest geloven toen Fleddy het intussen al tot klassieker uitgegroeide T-Shirt Van Metallica bovenhaalde. En wie dacht dat je dan moeilijk tot een moshpit of circle pit kon komen, is er ook al glad naast. Op een bepaald moment ontstonden er zelfs meerdere pits tegelijkertijd. Om maar te zeggen: metalfans passen zich aan aan de beschikbare ruimte.

Er werd gedronken, er werd met bier gegooid en er werd gelachen, veel gelachen. Met liedjes over gsm’s (Fuck Dees Fucking Kut Kak Machien), hypocriete vegetariërs (Geen Vlees Wel Vis) en nachtwinkels (Apu Van De Nightshop inclusief rondvliegende Bifirolls) was het immers moeilijk om serieus te blijven. En dat was ook niet de bedoeling. Hoe meer er gelachen werd, hoe beter.

Geen tombola deze keer, waar dat op Pukkelpop deze zomer wel het geval was. “Dat kost te veel”, legde Fleddy met een kwinkslag uit. Gelukkig had een fan dan maar zelf brood meegebracht, dat officieel werd overhandigd net voor het gelijknamige nummer werd ingezet. Fleddy aanvaardde het in dank en vroeg meteen of de gulle gever de dag nadien ook koffiekoeken kon komen leveren.

Hoe lang dit guitige project gaat overleven blijft een raadsel en doet op dit moment niet eens ter zake. Want vandaag is het dat er gelachen en geheadbangd moet worden. Vandaag moet het kot afgebroken worden. Morgen zien we dan wel weer.

24 september 2016
Patrick Van Gestel