Jenny Hval - Zwembadfeestje voor vampieren

undefined, 23 oktober 2016

Een optreden van Jenny Hval is altijd net iets anders. Met sterke invloeden uit theater voelde het soms meer aan als performancekunst dan het gemiddelde concert. In de AB Club stelde Hval vrijdagavond haar laatste album ‘Blood Bitch’ voor. Met een opblaasbaar zwembad, een boeketje rozen en nog wat andere parafernalia werd dat opnieuw een hele ervaring.

Jenny Hval - Zwembadfeestje voor vampieren

De set van support act Olga Bell begon met een valse noot. Bij het begin van Power User stond het verkeerde effect op haar stem aan. Ze begon het nummer dus gewoon opnieuw. In een set die vooral was ingegeven door haar laatste album ‘Tempo’, maakte ze gebruik van elektronica om haar stem te ondersteunen. ‘Tempo’ is geïnspireerd op edm en dat was te merken: soms deed de bas de zaal kreunen. Ondanks de vele beats en elektronica bleef Bells stem het centrale element in haar muziek (al kwam die niet altijd goed door).

Ook oudere nummers als Junior en Chase No Face werden in een elektronisch jasje gestoken waardoor het geheel misschien net iets te eentonig was. Nochtans viel op dat Bell zelf enorm genoot. De inspiratie uit edm is dan ook niet de ironische hipsterpose, die je zou verwachten, maar een oprechte liefde voor dansbare muziek. Meer dan aan de knoppen te prutsen stond Bell, terwijl ze zong, dan ook te dansen op het podium. Het publiek volgde daar maar matig in, maar dat leek haar niet te deren. 

Ook Jenny Hval begon niet helemaal zoals zou moeten doordat haar micro niet aanstond (al zou het natuurlijk ook kunnen dat dit een intentionele pose was om de grens tussen publiek en artiest te doorbreken). In een recent interview zei ze nog dat deze tour meer muziekgeoriënteerd zou zijn, maar helemaal weg was het theater van de ‘Apocalypse, Girl’-tour toch niet. Door alle elektronica links op het podium te zetten bleef heel wat vrije ruimte over voor Hval en compagnie om hun ding te doen. 

Tijdens de eerste nummers bleef dit nog beperkt tot het uitdelen van bananen, tekenen op een groot notepad of gewoon een boekje lezen op de achtergrond. Pas tijdens Secret Touch kwam het echt op gang toen er een boeket rozen kaal werd geplukt en over podium en publiek werd uitgestrooid; tot het papieren omhulsel toe. Centraal op het podium stond een opblaasbaar zwembad, dat eerst werd voorgesteld als de ideale doodskist voor de moderne vampier, maar dat tijdens Period Piece toch gewoon werd gebruikt als zwembad om in te hangen.

Een meer muzikale set betekende lang niet dat Hval simpelweg haar nummers live bracht. De meeste nummers waren uitgerekte versies van wat er op ‘Blood Bitch’ staat. Vooral The Plague (dat op het album al een collage was) werd helemaal omgevormd tot iets nieuws: stukken van het nummer werden vermengd met nieuwe teksten en een flard uit Kingsize. De meer catchy nummers als The Great Undressing (dat ook dienst deed als ondersteuning voor een aerobicsoefening) werden afgewisseld met de meer conceptuele stukken. Net wanneer je in het muzikale momentum kwam, werd dat door Hval weer doorbroken (al viel dat van haar net te verwachten).

Op That Battle Is Over en die flard Kingsize na, passeerde zowat heel ‘Blood Bitch’. Hoewel de volgorde van het album helemaal overhoop was gehaald, bleef er voldoende aandacht voor het verhaal. Op het einde van de set bleef de overgang van Female Vampire naar In The Redi, zoals die op het album staat, bewaard. Bij gebrek aan echte bisronde kwam Hval onder groot applaus nog wat stukken uit haar fruitmand verdelen onder het publiek. En die konden dat wel smaken.

23 oktober 2016
Robbe Van Petegem