Suzanne Vega - Vals bescheiden

undefined, 7 oktober 2016

Na haar doortocht op Dranouter wisten we het wel zeker: Wanneer Suzanne Vega in de Roma komt, willen we daar bij zijn. Nu was het zover.

Was het een cadeau voor Mira om te mogen openen voor een zaal vol Vega-fans? Zeker wel. Ook al kon ze het grote Romapodium, zo helemaal alleen achter haar vleugel, moeilijk vullen, haar luisterliedjes vol slimme, poëtische taalvondsten werden door de meerwaardezoekers, die de fans van Suzanne Vega zijn, best gesmaakt en de zangeres maakte meteen slim de brug tussen Caramel van Vega en één van haar eigen nummers. Zo bewees ze fan tussen de fans te zijn en haar stem deed de rest. Het nieuwe album 'Plaats' komt volgende week uit. Fans van het betere, Vlaamse lied zullen er niet mee gefopt zijn.

Konden we best geloven dat Mira een beetje zenuwachtig was om te openen voor Suzanne Vega, dan viel onze mond toch open toen de New Yorkse halfweg haar set verklaarde dat ze bewust begonnen was met een deel oude en “nieuwere” - nou ja - songs om er zeker van te zijn dat de fans waar voor hun geld hadden gekregen en toch minstens een paar songs hadden gehoord waarvoor ze gekomen waren.

Was het echte bescheidenheid? We durven eraan twijfelen. Kan iemand, die op haar achttiende een song als Gypsy schreef, nog onzeker zijn? En bovendien: de ‘Lover, Beloved’-tournee loopt ondertussen een week en de zangeres zal intussen wel weten hoe het nieuwe materiaal ontvangen wordt. Maar Antwerpen slikte het als zoete koek en genoot van klassiekers als Fat Man & Dancing Girl, Marlene On The Wall, Caramel, Small Blue Thing en het “hele oude, hele lange, hele trieste” The Queen And The Soldier.

Pas na acht songs, enkel begeleid door Vega zelf en haar vaste, extra gitarist Gerry Leonard, kwam het luik met nieuwe songs, allemaal uit de volgend jaar in de zalen komende theaterstuk met dezelfde naam als de plaat: ‘Lover, Beloved: Songs From An Evening With Carson McCullers’. Voor wie het niet zou weten: McCullers is een Amerikaanse, vrouwelijke auteur uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Ze is vooral bekend van ‘The Heart Is A Lonely Hunter’, ‘The Ballad Of The Sad Café’ en ‘The Member of the Wedding’.

In mooie, verhalende songs leren we McCullers kennen als een vrouw van vlees en bloed, eentje die jaloers was op Harper Lee, die rookte en dronk, sympathie koesterde voor zwarten en klaplopers en worstelde met haar seksualiteit. Maar in tegenstelling tot op het album, waarop ook accordeon, mandoline, trombone en klarinet te horen is, liet Vega de nieuwe songs enkel bijkleuren door pianist Jason Hart. En het mag gezegd: die minimalistische aanpak werkte.

Na amper vier nieuwe songs, dook Vega opnieuw haar welgevulde catalogus in. Niemand die daar om maalde natuurlijk, want songs als Left Of Center, het stoere I Never Wear White en Luka – waarin de gitaar van Leonard nog droeviger klonk dan het verhaal – laten niemand, zelfs na al die jaren, onberoerd.

In de bisronde leerden we over de connectie tussen het stokoude Gypsy en het twaalf jaar jongere In Liverpool. Beiden gaan over dezelfde jongen, een zomerliefde die zeven weken duurde, maar eindigde toen de jongeman in kwestie terug naar Liverpool trok en zij achterbleef in New York met enkel zijn bandana als souvenir. Het verhaal paste perfect bij het thema van Lover, Beloved dat gaat over twee geliefden die maar niet bij elkaar raken. De zangeres had voor deze en volgende song nog haar tekstvel nodig, maar sloeg zich er toch mooi doorheen, prachtig gesteund door haar twee mannen.

De bisronde werd afgesloten met nog een nieuwe song Carson’s Last Supper. En zo speelde Suzanne Vega exact dezelfde setlist als in Nijmegen, Hamburg en München, zelfs de extra bis Rosemary, was voor de vierde keer dezelfde. Als ze dit doortrekt in de rest van haar tournee, ligt de routine op de loer en dat zou jammer zijn.

Vega beweerde wel dat ze tien jaar geleden al een song was begonnen over de Belgen, maar die raakt maar niet af en ze speelde hem dan ook niet. Ze beloofde wel nog tien jaar terug te komen om zich verder in ons te verdiepen. Weer een leugentje wellicht, maar van ons mag het, als ze maar begeesterend blijft. En dat was ze vanavond zeker.