3 Doors Down - 3 Doors Down
Universal Records
Het is een hele tijd stil geweest rond de band uit Escatawpa, Mississippi. Maar 3 Doors Down bewijst dat tijd en rust wonderen kunnen verrichten. Hun vierde titelloze album wordt in hun thuisland de hemel in geprezen en zorgt voor een tweede nummer één album in de Billboard 200. We zijn benieuwd naar dit meesterwerk.
Op het eerste gehoor klinkt het schijfje niet bijster origineel. Er is weinig vernieuwing te bespeuren tussen het typische gitaarspel en de sterke vocalen. Toch kent dit album een grotere vorm van volwassenheid. Dat deze mannen voor hun muziek leven is ons zeker niet ontgaan, maar ze blijven te veel binnen de lijntjes kleuren en het geheel klinkt plat geproduceerd.
Het eerste nummer Train komt lekker van de grond en neigt een beetje naar het geluid van Nickelback. Het nummer She Don’t Want The World is een mooie slotballade en weet ons ook nog te bekoren. Met het gebruik van samples en loops doet 3 Doors Down voor de eerste maal in hun carrière een gok naar het experimentele en het resultaat klinkt geslaagd.
Over het tweede nummer op het album Citizen/Soldier valt veel te vertellen. De song lijkt op het eerste zicht een mooi gebaar naar de Amerikaanse soldaten, want zanger Brad Arnold betuigt in zijn dankwoord zijn respect aan alle mannen en vrouwen die hun leven wagen tijdens een militaire operatie. Het oosters tintje in het nummer slaat direct aan en even lijkt het of 3 Doors Down innovatief uit de hoek zal komen. Maar op het einde van de rit blijkt dit nummer helemaal uitgemolken als publiciteitsstunt voor de National Guard. De clip wordt gebruikt op de homepage van hun website en de tekst bevat zelfs de spreuk van deze militaire vereniging “Always Ready, Always There”. Hoera voor het patriottisme!
De nieuwe hitsingle It’s Not My Time zou wel eens een waarheid als een koe kunnen worden. Want het enige nieuwe aan dit laatste album - of zelfs aan de ganse groep - is de drummer. Na de opnames van hun vorige plaat ‘Seventeen Days’, voegde ex-Puddle of Mudd drummer Greg Upchurch zich als voltallig lid bij de groep. Daarvoor nam zanger Brad Arnold de drumpartijen in de studio steeds voor zijn rekening en op tournee ging er een sessiemuzikant mee.
Zo’n meesterwerk is deze titelloze schijf toch niet geworden, al willen we het hele album niet afschrijven als compleet waardeloos. De kracht van de groep schuilt in het catchy rockgehalte en de zuivere stem van Brad Arnold. Je kan stellen dat deze cd is opgebouwd uit hitrake poprocknummers. Maar we moeten toegeven dat ze aanslaan en als je daarmee voor de tweede maal op rij multi-platinum kunt halen, waarom niet?