A Burial At Sea - Close To Home

Pelagic Records

Hoewel Pelagic Records al jarenlang een gevestigde waarde is voor kwalitatieve muziek, was A Burial At Sea voor ons een volslagen onbekende. Gelukkig is de band geen uitzondering op de regel. Instrumentale postrock, daar kan je onder de vleugels van dit label weinig verkeerd mee doen. Integendeel zelfs, op ‘Close To Home’ worden alle registers opengetrokken.

Instrumentale postrock gaat quasi onherroepelijk gepaard met lang uitgespannen songs waarin elke riff zo veel mogelijk uitgemolken wordt. Dat doet A Burial At Sea gelukkig niet. De songs zijn beknopt en to the point, wat het allemaal zeer gemakkelijk beluisterbaar maakt. Er is sprake van herhaling hier en daar, maar dat wordt tot een minimum beperkt. Als de band reptitief te werk gaat, zorgt dat net voor de nodige emotionele toets, vooral merkbaar in songs als opener Páirc Béal Iisce en Objects Of The House.

Verder zijn de songs doorspekt met subtiele polyritmes en “odd time signatures” – moeilijke maatsoorten dus. Dat maakt het voor muziekliefhebbers, die net dat ietsje meer willen, zeer de moeite. Het zit muzikaal trouwens allemaal ook erg goed in elkaar. De instrumenten zijn goed op elkaar ingewerkt en het totaalgeluid klopt voor een band als deze. Wat A Burial At Sea echter die unieke sound geeft, is de hoornsectie. Die is niet noodzakelijk aanwezig op elke song, maar zorgt voor een aangename afwisseling doorheen het album.

Uitschieters zijn zonder twijfel Tor Head en NEW Old. Ze nemen je mee en laten je niet los, klaar om meteen opnieuw op te zetten. Naarmate het album vordert, worden de songs alleen maar voller, hetgeen uitmondt in de knappe afsluiter DALL. De band heeft duidelijk goed nagedacht over de tracklisting, want de reis; die je mee aflegt tijdens het beluisteren van dit album, is er eentje met ups en downs, maar eindigen doe je volledig gezuiverd.

Grensverleggend is het misschien niet, maar ‘Close To Home’ is wel een dynamische en sferische plaat geworden.