A Dog Called Ego - Paper Boat
Independent Release
Alternatieve, progressieve postrock. Wat moeten we ons in hemelsnaam daar nu weer bij voorstellen? Wel, je zou versteld staan van hoe aangenaam het kan klinken. Het Hamburgse collectief A Dog Called Ego heeft een nieuw album onder de arm met de naam ‘Paper Boat’. De negen nummers zijn in de winter van ’24-’25 geschreven en opgenomen en hebben een geheel eigen stijl en klankkleur.
Het album begint eraan met Hollow Tree, een interessante opener met originele temowisselingen, akkoordenschema’s en harmonieën. Opvolger, en eerste single, Race To Ruin is zowaar nog beter. Je hebt hier duidelijk te maken met een viertal dat de muziek goed heeft laten marineren om telkens opnieuw tot de perfecte song te komen. Private Eniquity hoort tot de kortere nummers van het album, maar moet niet onderdoen voor de rest. Iets voorbij halfweg presenteert het namelijk de bruutste riff van het jaar. Absoluut briljante songwriting is dit. Ook de titeltrack bevat een bijzonder zware hoofdriff, die heerlijk lang blijft hangen. Dit zijn de postrock- (en zelfs metal)elementen die naar boven komen en zorgen voor een perfecte afwisseling.
Het is moeilijk om er uitschieters uit te halen, want elke song heeft wel een eigen hoogtepunt. De opbouw en meerstemmigheid in Kyrie verdienen wel een speciale vermelding. Ook afsluiter When All Is Said And Done vermorzelt alles op het pad. Alles is heel mooi gebalanceerd, zowel de melodieën als de rustige versus meer aggressieve stukken. Niet alleen dat, de songs komen ook heel vlot binnen en zijn allesbehalve voorspelbaar. Het is lang geleden dat we zo verbaasd naar een release hebben zitten luisteren, omdat je simpelweg geen idee hebt hoe de songs zullen evolueren.
Het geheel heeft iets weg van Porcupine Tree, Cave In, Pink Floyd, het Deense Mew en zelfs Pearl Jam en Yes, maar A Dog Called Ego slaagt er toch in om een volledig eigen geluid te creëren. Het is eigenlijk heel gemakkelijk samen te vatten: op ‘Paper Boat’ staat geen enkel slecht nummer. De Duitsers zijn erin geslaagd om vijfenveertig minuten compositorisch origineel, perfect gebalanceerde en dynamische muziek te maken van begin tot eind. Wie zeer aangenaam verrast wil worden, moet hier zonder aarzelen naar luisteren.