A Slice Of Life - Restless

Wool-E-Tapes

In oktober vorig jaar bombardeerden we zonder aarzelen A Slice Of Life tot vi.be van de maand met hun naamloze demo-ep. Die blijkt nu het voorproefje te zijn van een full album. Nog meer glinsterend zwarte nostalgie dus, verpakt in een heel mooie hoes!

Voor wie de ep van A Slice Of Life destijds gemist heeft, is er goed nieuws: de vijf nummers staan ook allemaal op deze plaat, zij het in een andere volgorde en – niet onbelangrijk – een beter klinkende versie.

Restless Gods, dat destijds de ep afsloot, mag nu het album openen met een versie die ongeveer een halve minuut langer duurt dan de demoversie. De elegie die zanger Dirk Vreys inzong op het origineel sneuvelde. In de plaats daarvan krijgt de gitaar van Guy Wilssens meer ruimte om uit te waaieren en wordt het heerlijk meezingbare refrein een paar keer herhaald.

De andere vier nummers maakten niet zo’n metamorfose door en werden verspreid over de plaat. Wat we daarover destijds schreven, kunt u hier lezen. We focussen nu liever op het nieuwe materiaal. En daarvan krijgen we na Restless Gods meteen viers songs op een rij van, even onderbroken door Marionette.

In Older overheersen melancholie en berusting. “I am older/ It doesn’t get any better than this”, klinkt het, maar ergens klinkt dat ook geruststellend. De dromen kwamen niet uit, het potentieel leidde nergens toe en heel wat bleek achteraf een leugen, maar Vreys’ liefde voor het onbekende onderwerp van de song niet.   

Sweet Sin en Coraline, dat gebaseerd lijkt op het kinderboek door Neil Gaiman, sluiten weer aan bij Restless Gods, dat destijds met zijn duidelijke Sisters Of Mercy-stempel een beetje de vreemde eend in de bijt was. Die rol is nu weggelegd voor de bonustrack op de hardcopyversie, maar daarover later meer. Eerst dansen we op deze twee tracks als indianen rond hun totempaal.

Na twee gekende, Cure-achtige tracks krijgen we twee nieuwe songs en ook nu weer, op We Fight, wordt gekozen voor een gespierde gitaarsound. Iets anders zou voor een song met zo’n titel natuurlijk vreemd geweest zijn. In Life As It Is legt Vreys weer die typische Robert Smith-boog in zijn stem en is er een hoofdrol weggelegd voor de toetsen van Bart Vanmeerbeeck die door de track kronkelen als ijle rookslierten. Het is eens iets anders en zo blijft de plaat boeien en verrassen.

Verrassen doet zeker ook de bonustrack op de cd. Plots zingt Vreys in zijn moedertaal in de traditie van Aroma de Amore of de vroege Kreuners maar dan ondersteund door de gitaarsound van The Scabs ten tijde van ‘Here’s To You, Gang!’ Een gewaagd manoeuvre, maar wel een dat pakt en aan de ribben plakt.

Vreys en co zijn echt kinderen van de donkere jaren tachtig en bleven al die jaren trouw aan de sound van toen. Je hoort en voelt dan ook dat A Slice Of Life geen gimmick is, maar de uiting van een levensstijl. Straffer dan dit krijg je je inlandse postpunk niet.

A Slice Of Life speelt op 19 augustus op het W-Festival en staat daar uiteraard in de Wave Cave.