A Winged Victory For The Sullen - Atomos

Erased Tapes Records

Een van de mooiste albums van 2011 was het titelloze debuut van A Winged Victory For The Sullen, het project van pianist-componist Dustin O’Halloran (Devics) en componist-geluidsengineer Adam Wiltzie (Stars of the Lid). Zeven zinderende, neoklassieke, ambientachtige stukken met minimaal pianospel en strijkers namen je mee op reis door een wereld die zelfs Tolkien niet had kunnen verzinnen. Voor hun tweede langspeler werd de band door topchoreograaf Wayne McGregor gevraagd om zijn rondreizende dansvoorstelling ‘Atomos’ te voorzien van een sterke soundtrack. En zo geschiedde.

Vier maanden lang werkten O’Halloran en Wiltzie in verschillende studio’s in onder andere Berlijn en Reykjavík aan de stukken. Eindresultaat: een buitengewoon unieke en magistrale soundtrack. Logischerwijs is ‘Atomos’ geen eeneiige tweeling van het debuut, daar het met een heel andere visie is geschreven. Daarnaast is het instrumentarium veel uitgebreider en wordt hier en daar de nadruk nog meer op elektronica gelegd.

Ook de arrangementen zijn meer gelaagd en klinken soms zwaarder en bombastischer. Sommige passages lijken zelfs te “dansen”. Dan denken we specifiek aan de middensectie van Atomos VI met zijn ritmische synthesizerlijn. Hieraan is goed te horen dat de muziek voor een dansvoorstelling is gecomponeerd.

Dat hoor je ook aan de emotionele lading, die op een heel andere manier aanwezig is dan op het debuut. Dansen is vaak het uiten van emoties en die worden op ‘Atomos’ op magistrale wijze vertaald naar muziek. De cellosolo in Atomos II snijdt dwars door je ziel en treft je recht in het hart terwijl de harmoniumpartij, waarmee Atomos I zich ontvouwt, je haast de tranen over de wangen laat lopen. Atomos VII doet dat ook, maar dan van pure euforie.

Zonder dat we de dansvoorstelling hebben gezien, wanen we onszelf in de zaal en zien we de dansers met de mooiste bewegingen vertellen wat de muziek al eerder vertelde. Op zijn zachtst gezegd een knappe prestatie omdat je - in tegenstelling tot bijvoorbeeld op film en tv - veel minder elementen hebt die je in de muziek kan verwerken. Nog knapper is het dat O’Halloran en Wiltzie erin zijn geslaagd om de soundtrack zo te componeren dat het ook een op zichzelf staand album is geworden.

Ook al heb je nog nooit van Wayne McGregors dansvoorstelling gehoord, zet ‘Atomos’ op, sluit de ogen en A Winged Victory For The Sullen neemt je gewoon mee op reis.