A Winged Victory for the Sullen - Invisible Cities

Artificial Pinearch Manufacturing

Invisible Cities

In de week dat Mogwai met een nieuw album op de proppen komt, brengt ook A Winged Victory for the Sullen (AWVFTS) een nieuwe plaat uit. Toeval of niet, de heren belanden zo in elkaars vaarwater. Want net als Mogwai vist AWVFTS in de vijver van atmosferische, filmische muziek waarin wij graag pootjebaden.

De heren zijn ondertussen ervaren vissers. A Winged Victory For The Sullen is de samenwerking tussen Adam Wiltzie, oud-lid van het fantastische ter ziele gegane Stars Of The Lid, en componist Dustin O’Halloran. Twee oude rotten dus, al is ‘Invisible Cities’ pas het vijfde album dat het duo samen uitbrengt. De laatste jaren worden ze vaak in één adem genoemd met componisten als Max Richter, Hauschka, Hildur Guðnadóttir en Tim Hecker, mede door het soort projecten waar ze aan werken.

'Invisible Cities' is de soundtrack voor een theaterproductie over Kublai Khan en Marco Polo, het soort uitdaging dat artiesten aangaan om de sleur te doorbreken. De twee besloten de muziek in eigen beheer uit te brengen nadat corona vroegtijdig de theatervoorstelling kelderde. Wij maakten ons echter een beetje zorgen over dit prestigeproject. Filmscore ‘Iris’ uit 2016 was namelijk het minste album van het duo (vreemd voor muziek die zich in principe zo goed voor beeld leent).

Blijkt nu dat we ons voor niets zorgen maakten. Grosso modo valt ‘Invisible Cities’ in twee soorten nummers uiteen: minimalistische soundscapes die perfect bij theater passen, maar ons verder weinig doen, en mooie composities waar wij graag met de koptelefoon bij wegdromen. Want vergis u niet: dit is geen muziek om door een slechte smartphonespeaker te beluisteren.

Hoewel de soundscapes ons niet veel doen en niet elk nummer op deze plaat een schot in de roos is, is de aandacht voor detail overweldigend en weten de heren het niveau vrij hoog te houden. Opener So That The City Can Begin To Exist is alleraardigst en wordt meteen opgevolgd met enkele genietbare, maar vergetelijke ambientstukken als The Celestial City en Every Solstice.

Het is halverwege het album dat AWVFTS toont waartoe ze in staat is. Trio The Divided City, Only Strings And Their Support Remain en There Is One Of Which You Never Speak zijn ijzersterk en zetten wij graag op herhaling. Dat laatste nummer verzandt trouwens in een noisy outro die ons even deed vrezen voor een kaduke koptelefoon. Een trucje dat AWVFTS herhaalt op de mooie afsluiter Total Perspective Vortex.

Dat daartussen nog enkele mindere ambientstukken zitten is niet zo erg. Daarvoor is de productie te goed en zijn de hoogtepunten te – nu ja - hoog. ‘Invisible Cities’ is zeker niet perfect, maar wel een goede plaat die in de context van een theaterstuk waarschijnlijk formidabel klinkt. Vervloekt, corona!

26 februari 2021
Max De Boeck