Acid Dad - Take It From The Dead
Greenway Records
Tweede langspeler van dit New Yorkse trio. En we gaan er geen doekjes om winden: zowel de hoes als de bandnaam verraden al in welk psychedelisch bad deze heren graag zitten. De wereldwijde “rustperiode” besteedde Acid Dad aan het maken van een eigen opnameruimte, kunstwerken en zelfs eigen gitaren. Goed voor een plaat met acht songs die een dik half uur zijn eigen ding mag doen en visueel erg hard knipoogt naar ‘Lazer Guided Melodies’ van Spiritualized.
We gaan het niet snel zeggen, maar dit is nu eens een album dat je in één ruk MOET uitluisteren. ‘Take It From The Dead’ heeft immers een opbouw, die heel sterk aan een live concert doet denken, wat vanzelfsprekend eindigt in een mooie apotheose. Acid Dad begint met een eerder softe binnenkomer: akoestisch gitaarriffje, een beetje zweverige Hammond en een lentefrisse melodie. Fijn, maar niet wereldschokkend. Dan krijg je met BBQ een meer stevige indie opvolger, die rond een hardnekkige stonerriff is opgebouwd en waarmee de band de aandacht echt goed vastpakt.
Maar het is pas vanaf de derde van de acht songs, RC Driver, dat Acid Dad het volwaardige gezicht laat zien. Eentje met laidback zang van Vaughn Hunt, gitaren die met flanger- en wah-wah-effecten doorsmeerd worden en waarbij de band zich op Dandy Warhols-achtige wijze hult in een mist van narcotische dampen. De songs zelf zijn niet memorabel of prioritair, de vibe wel. Check maar even het downtempo Good Time, waarbij je zo in je luie stoel wil hangen en met een brede glimlach genieten.
En zo gaat de trip nog eventjes door tot het afsluitende Djembe: met zeven minuten (zonder djembe), lekker zware riff en rollende drums, opgroeiend rond een basisriff waar een solerend psychedelisch gitaartje mooi rond kan cirkelen. Loom. Doezelend. “I don’t mind / when you still my spine”. Maar na een tijdje ook mooi opbouwend richting een apotheose van distortion madness, die zonder enige twijfel ook live voor een bommetje kan zorgen. Instrumentaal vuurwerk. Psychedelische rock op zijn best.