Adam Cohen - Like A Man

V2

Je bent jong en je wil wel wat speciale dingen doen. Je doet die dingen, want geld is geen probleem, maar het loopt allemaal op niets uit. Het is zo een beetje het verhaal van Adam Cohen, zoon van Leonard, die jaren vruchteloos geprobeerd heeft Adam te zijn en nu – eindelijk - met zijn jongste cd ‘Like A Man’ toegeeft een gewone Cohen te zijn.

Van bij de eerste tonen van Out of Bed, een verhaal over de hulpeloosheid van een man zonder een vrouw in zijn buurt, hoor je gewoon een gitaar en een stem die verduiveld dicht bij die van de jonge Leonard zitten. Meteen is dit ook het basisconcept van de hele cd : eenvoud, spaarzaamheid en heel veel warmte.

Die warmte wordt gecreëerd door het toevoegen van een prominent ondersteunend orgelpartijtje, een bescheiden baspartijtje, linke en rechts een verre blazer. Dat gebeurt allemaal zeer oordeelkundig en met een forse knipoog naar het oeuvre van daddy Leonard.

Of het nu het achtergrondkoortje op What Other Guy betreft of een vers zoals “I didn’t know we could go so many kisses deep” uit Sweet Dominique, dat door Leonard Cohen himself zou kunnen geschreven zijn, het is allemaal "vintage Cohen” en leidt vroeg of laat naar de stamvader. Op Lie Alone zou de onaandachtige luisteraar zelfs de indruk kunnen krijgen dat… Maar neen, het is Adam zelf dus.

Zoonlief heeft op deze plaat duidelijk getracht zichzelf te positioneren tegenover de vrouw in het algemeen. In elk lied wordt ze dan door Cohen junior geconcretiseerd in een steeds andere hoedanigheid. ‘Like A Man’, zoals de titel van de plaat al aanduidt. Hij bezingt de vrouw, zoveel sterker dan de man, zoveel verleidelijker, knapper, af en toe ook wreder, Girls these days, quoi. Ook hier blijft Adam dus duidelijk trouw aan de huisthematiek.

Zelfs de lengte van de cd doet nog ouderwets sixties-achtig aan : net tien nummers, geen enkele echt heel lange song, geen bonusnummers, geen demo-versies of hidden tracks. Gewoon een cd – het zou best een elpee kunnen geweest zijn met een keurige A en B-kant – zoals vroeger.

Waar natuurlijk wel een evident verschil ligt, is in de sublieme opnametechniek die tegenwoordig gehanteerd wordt: de kleinste roffel, de gevoeligste tokkel, alles wordt loepzuiver vastgelegd en helpt illustreren hoe mooi en warm deze opnames wel zijn geworden.

Deze recensie werd geschreven op een zonnige septembernamiddag bij een temperatuur van meer dan vijfentwintig graden celcius en we zijn reeds behoorlijk onder de indruk van dit tijdloze werk van Adam Cohen, die dezelfde rustige, poëtische paden van zijn vader bewandelt en zich in de familietraditie inschrijft. We durven er niet aan denken hoe veel meer nog dit ’Like A Man’ tot zijn recht zal komen wanneer de temperaturen herfstachtiger en de dagen donkerder zullen worden. Voor al wie dan nood heeft aan warmte, romantiek, helende woorden en schitterende muziek, slechts één aanrader: ‘Like A Man’ van Adam Cohen.

Adam Cohen speelt op 18/11 in de AB.