Aerosmith - Music From Another Dimension

Columbia Records

Hell yeah! Daar zaten we nu met z’n allen op te wachten: de revival van de hair metal a.k.a glam metal. Niet dus. Maar kijk, hier zitten we wel met de nieuwe Aerosmith in de cd-speler. Flashbacks van een David Lee Roth in nep-cowboyrock en de glamourboys van Europe met hun krulletjes; we zien het - helaas - meteen weer voor ons.

Weet je wat ons niet lekker zit in verband met fossiele rockers die platen als deze uitbrengen? Ze doorprikken de mythe dat rock ’n roll gevaarlijk is voor lijf en leden. Hetzelfde overkomt ons bij de Rolling Stones. Die gasten moesten al lang dood en begraven zijn, maar nee…

Bij Aerosmith is het nog erger. In het openingsnummer LUV XXX moeten we geloven dat Steven Tyler en co. tot drie keer per dag seks hebben. Op welk recept? Een baxter van speed gemengd met gemalen blauwe pilletjes? Jeez! Komaan zeg, laat ons hopen dat het hier een flashback betreft naar de tijden van seks in een lift.

Vraag is waarom de ondertussen steenrijke Tyler zich nog de moeite getroost om acht jaar na voorganger ‘Honkin’ On Hobo’ nog een plaat op te nemen. Alle veertien voorgaande platen haalden minstens goud en ‘Rocks’ uit 1978 (!) zelfs acht keer platina.

Was het omdat hij vijftien ongelooflijke songs bij elkaar had geschreven? Nee, dat kan het niet geweest zijn. Dit is een verzameling aangename rocksongs, afgewisseld met de obligate rockballad – waar is de tijd van de ‘Heart Rock compilaties’? – maar ‘Songs From Another Dimension’ had beter ‘Songs From Another Era’ geheten.

De band heeft dan ook verschillende songs uit zijn archief gehaald en die bewerkt, zoals Legendary Child. Tot de hoogtepunten behoren Out Go The Lights, het duet met Carrie Underwood, een soort countrymetalballad Can’t Stop Lovin’ You en het bluesy Something.

Qua wederopstandingen lijkt Tyler nu enkel nog Jezus voor zich te moeten dulden. Hij maakte in 2009 een onzachte landing van een podium, maar wie toen dacht dat het over and out was, moet nu zijn mening herzien. De langharige opa’s gaan nog een – laatste? – keer voluit.

Ok, misschien zijn we wel gewoon jaloers, want we zouden maar al te graag zelf zo vitaal zijn, wanneer we ooit vijfenzestig zouden worden. Steven Tyler, bedankt voor de muziek... en voor je dochter Liv.