Air - Pocket Symphony
Virgin Records
Volgens het Franse elektroduo is ‘Pocket Symphony’ een soort van back to basics-album, waarin teruggegrepen wordt naar de atmosferische klankvorming die ‘Moon Safari’ wereldberoemd maakte. Vier nummers op de cd zijn volledig instrumentaal, waaronder Space Maker, Mayfair Song, Lost Message en Night Sight. Andere songs worden aangevuld met futuristische klanken en ingetogen zanglijnen van Jean-Benoit Dunckel, ex-Pulp frontman Jarvis Cocker en Neil Hannon, de zanger van The Divine Comedy. In het rustige en dromerige Somewhere Between Waking And Sleeping creëert Hannon een slaperig gevoel van onbewustzijn. “In unconsciousness, I can find peace, inside prison walls, I can find release, there is a place I have seen somewhere between waking and sleeping.” Het instrumentale Lost Message is opgebouwd uit korte, herkenbare piano- en synthesizermelodieën en ligt in het verlengde van Highschool Lover uit de soundtrack van ‘The Virgin Suicides’ van Sofia Coppola. In Lost Message ben je als een toerist die verdwaald is in een drukke grootstad en rust opzoekt in een Japanse tuin nabij een boeddhistische tempel. Het lijkt een soort van futuristische zen-meditatie en is ideaal om bij te chillen. Een verschil met voorgaande cd’s van Air is dat er op het nieuwe album oosterse invloeden zijn. In One Hell Of A Party, waarin Jarvis Cocker getemperd zingt, wordt gebruik gemaakt van Japanse instrumenten, zoals koto en shamisen. De song ademt de sfeer uit van iemand die ‘s morgens met een loden hoofd de nefaste gevolgen van een uit de hand gelopen feestje bekijkt en het zich nog beklaagt ook. “This was one hell of a party, nobody got to go to bed but this morning after’s killing me and I have to rest my head.” Het hoogtepunt, Mer Du Japon, had door zijn filmische aard zo op ‘Moon Safari’ kunnen staan. Gedurende drie minuten word je in een snel tempo meegesleept tot in de hoogste regionen van elektro- en ambientland. “Je perds la raison dans la mer du Japon.” Ook hier vormen synthesizers, drums, gitaren en koto de hoofdmoot. Slechts in één song gaat het compleet de verkeerde kant op. Napalm Love doet té veel denken aan een slechte sciencefictionfilm, waarin slechteriken de aarde inpalmen. De irriterende en eentonige geluiden verplichten je de repeat-toets van je cd-speler in te drukken. Left Bank, Once Upon A Time en Redhead Girl zijn de rode draad doorheen het album. Op een subtiele en zachtaardige manier word je in slaap gewiegd naar een soort van fantasieland. De stemmen op deze songs zijn niet van deze wereld, maar toch betoveren ze de luisteraar van de eerste tot de laatste seconde. Air staat voor Amour, Imagination en Rêve en dat wordt met ‘Pocket Symphonie’ nogmaals bevestigd. De titel zegt het zelf: een symfonie op pocketformaat, maar dan in een kosmos van buitenaardse wezens die ook wel eens verlangen naar hun moment de gloire.
