Airbag - The Greatest Show On Earth

Karisma Records

Wie de progressieve rock op deze site op de voet volgt, zal niet ontgaan zijn dat de interessantste nieuwe bands tegenwoordig uit Noorwegen komen. Voor Airbag is ‘The Greatest Show On Earth’ alweer het derde album, waarop de typische sound verder uitgediept wordt. Zo nestelt de groep zich ergens tussen Porcupine Tree, Riverside en natuurlijk Pink Floyd.

Hun vorige platen ‘Identity’ (2009) en ‘All Rights Removed’ (2011) werden meteen opgemerkt door de progressieve fan vanwege de atmosferische soundscapes en de Floydiaanse gitaren. Met ‘TGSOE’ zetten de vijf Noren hun queeste naar de ultieme filmische rocksound verder. Zoals steeds gebruikt men het vehikel van de emotionele expressie om de luisteraar hun wereld binnen te loodsen.

Toch is deze derde worp niet zomaar meer van hetzelfde. Men klinkt hier en daar wat rauwer en heavier. Bovendien zijn de songs meer dan ooit geschreven met de zangpartijen in het achterhoofd. En dat hoor je, want zanger Asle Tostrup klonk nooit zo overtuigend. Ook de instrumentale klasse is boven alle twijfel verheven. Elk detail, elke gitaarlick of synthloopje klopt als een bus. Mag ook wel, als je achttien maanden uitgetrokken hebt om deze diamant te slijpen en bij te schaven.

Gitarist Bjørn Riis blijft natuurlijk dé attractie van de groep. Alleen al voor zijn bijdrage op Call Me Back zou je deze plaat moeten aanschaffen. En wat een prachtige compositie is Redemption, waarin dynamische contrasten instaan voor het opzwepende karakter en de spanningsboog tot het uiterste gerekt wordt. Pas in het laatste akkoord wordt bevrijding de luisteraar zijn deel.

De sfeer van Pink Floyds meesterwerk ‘Wish You Were Here’ is nooit veraf. Met name de knappe trilogie Surveillance harkt terug naar de seventies, ofschoon de thematiek in de nasleep van de NASA-afluisterschandalen brandend actueel is. En da’s mooi meegenomen voor onze Noorse vrienden.