Alan Reed - First In A Field Of One

White Knight Records

Nadat Alan Reed door zijn ex-band Pallas bedankt werd voor bewezen diensten, besloot de Schotse zanger het alleen te proberen. In 2011 verscheen de ep ‘Dancing With Ghosts’. Na een opnameduur van twee jaar is nu zijn officiële solodebuut ‘First In A Field Of One’ uit, met een titel die verwijst naar zijn nieuwe situatie. Het blijkt een schot (Schot?) in de roos.

Reed heeft één van de meest karakteristieke stemmen in de progrock, en het is fijn te horen dat hij terug in bloedvorm is. We horen een totaalsound die – ofschoon geworteld in de typische neoprogressieve stijl – helemaal van deze tijd klinkt. Dat is vooral ook de verdienste van ervaringsdeskundigen zoals medeproducer en toetsenist Mike Stobbie (stichtend lid van Pallas in 1974) en Karl Groom aan de mixtafel.

De plaat is een nieuw begin voor Reed, en de titel van de Keltisch geïnspireerde openingstrack lijkt hiernaar te verwijzen. Maar Begin Again handelt ook over zijn Schotland, “a nation that’s lost in self-pity (…) Why can’t we surpass this obsession with the past?” In 2014 vindt er een referendum over Schotse onafhankelijkheid plaats; neemt Reed hier een standpunt in? Hoe dan ook, Begin Again klinkt als een massale uitbarsting van energie. De gevoelens omtrent zijn ex-collega’s lijken verteerd en hebben plaats gemaakt voor thema’s met een weidser perspectief.

Luister naar zijn frasering in Never Too Late en stel vast dat Reed aan dramatiek niets heeft ingeboet. Bijzonder meeslepend is ook Darkness Has Spoken. Hoogspanning hangt hier onafgebroken in de lucht. Dit is het hoogtepunt dat logisch voortvloeit uit al wat voorafging. Reed en zijn cohorten (naast Stobbie ook Scott Higham, Jeff Green en Christina Booth) klinken even zelfzeker als de godin Pallas Athene (sic!) uit het hoofd van Zeus verschenen is.

The Real Me is donker en slepend, maar Teardrops In The Rain krijgt een luchtig, bijna dansend ritme dat wordt doorgetrokken in het slotnummer. The Usual Suspects start jazzy maar mondt middels een achteloze overgang uit in een symfonische finale.

‘First In A Field Of One’ legt getuigenis af van uitmuntend vakmanschap. Na de onheuse behandeling door Pallas zon Reed op artistieke revanche. En dat is gelukt.