Albert Hammond Jr. - Momentary Masters

Vagrant Records

Albert wie? De zoon van de gelijknamige singer-songwriter uit Gibraltar? Misschien, maar toch vooral "die gitarist van The Strokes". Dat hij ook solo aardig uit de voeten kan, is geen complete verrassing. Met twee aardige soloplaten bewees hij dat eerder al. Maar dat was wel een decennium en een joekel van een heroïneverslaving geleden.

Een tweetal jaar geleden verdreef de Amerikaan zijn drugsdemonen, en kwam hij met een knappe ep op de proppen. Luister op 'AHJ' vooral eens naar St. Justice, één van de meest catchy songs uit 2013. Maar kan hij zo'n niveau ook een hele plaat aanhouden? Het antwoord is bevestigend: 'Momentary Masters' is misschien niet over de hele lijn een triomftocht geworden, maar bevat genoeg dijken van songs om een tijdlang in het geheugen gegraveerd te worden.

Een eerste opmerking: heel wat songs op 'Momentary Masters' lijken verdomd veel op wat The Strokes in het verleden heeft voortgebracht. Dat kan je interpreteren als een gebrek aan originaliteit. Anderzijds is de rol van deze man in de formule, die The Strokes zo succesvol heeft gemaakt, wel een tikje onderschat? Bovendien zijn die vintage Strokesnummers - snel en poppy gitaarritme, meezingbaar refrein - ook net de songs die deze plaat vlot boven de middelmaat doen uitstijgen. Losing Touch, Caught By My Shadow en Born Slippy doen alles wat complexloze indierock moet doen.

Niet dat hij alleen met luchtige recepten voor de alternatieve dansvloer wegkomt. Ook enkele slowburners op deze plaat zijn het beluisteren waard: Coming To Getcha mengt melancholische synths met een verrassend opzwepende zangpartij, waardoor het lijkt alsof Hammond een zangpartij van Strokescollega Julian Casablancas geleend heeft.

En neen, Born Slippy is geen cover van de gelijknamige Underworldhit, hoewel we benieuwd zijn hoe dat zou klinken. Het is wel een geweldige opener van de plaat, waarin al na vijf seconden duidelijk wordt wie bij The Strokes mede verantwoordelijk is voor de geweldige gitaarriffs.

Wel een cover, en een verrassend goede zelfs: Don't Think Twice, een herwerking van de geweldige Bob Dylansong uit 1963. We betwijfelen of de heer Dylan het lied anno 2015 in dit jasje zou gieten, maar Albert Hammond Jr. geeft er zijn eigen koppige aan en slaagt er dan ook nog in om er een kanjer van een oorworm van te maken.

Waarom precies deze Dylancover? We hebben er het raden naar, maar net zoals de protagonist in Don't Think Twice is Albert Hammond Jr. niet de man die ongebreideld hunkert naar het verleden. De man is het zo beu om in elk interview gevraagd te worden wanneer The Strokes nu nog eens een plaat zullen maken, dat hij er lol in lijkt te scheppen om elke keer een compleet tegenstrijdig antwoord te geven.

Dit album is zijn ideale antwoord op die vragen. Albert Hammond Jr. zal zich nooit helemaal kunnen loskoppelen van The Strokes. Daarvoor lijkt zijn solomateriaal gewoon te veel op wat die band heeft voortgebracht. Maar hij bewijst op 'Momentary Masters' dat hij ook alleen zijn mannetje kan staan. Bij hem draait het, net zoals bij The Strokes, om refreinen en melodieën. En als je daar een heel album mee kunt vullen, dan hoor je ons niet klagen.

Albert Hammmond Jr. speelt op 30 november in de Botanique.