Alexis Taylor - Await Barbarians

Domino

Bij Hot Chip lijkt iedereen er een zijproject op na te houden. Joe Goddard werkt solo en bij houseproject The 2 Bears, Felix Marin speelt dj-sets en Alexis Taylor doet z’n ding bij About Group en bracht eerder ook al solowerk uit. In afwachting van nieuw materiaal van de elektropopband serveert Taylor alvast een tweede en zeer intimistisch album. ‘Await Barbarians’ zal niet meteen voor een schokgolf zorgen, maar degelijk is het wel.

Dat Taylor een zwak heeft voor ballads ondervonden we al op albums als ‘The Warning’, ‘One Life Stand’ en ‘Made In The Dark’. Vaak temperden die het hoge energieniveau van Hot Chip albums, maar op zichzelf komen ze wel tot hun recht. Dat zorgt voor een emotionele ontlading, eens te meer omdat Taylor ook zowat alles zelf inspeelde op deze plaat. Daarbij heeft hij ook een goed oor voor de productionele afwerking.

Zo lijkt ‘Await Barbarians’ te openen met een - letterlijk - valse noot. Alsof een vinylplaat niet goed aangestuurd wordt en het tempo steeds weer vertraagt en versnelt, zo klinkt de piano in Lazy Bones. De overgang naar het mooie From The Halfway Line gebeurt geruisloos. Bluesy rock komt als een rookpluimpje uit je speakers. De tekst over zijn bizarre droom spuit nog meer mist over de song.

Without A Crutch wordt in twee versies gebracht. De eerste, die helemaal achteraan het album staat, klinkt akoestischer en ingetogener. De tweede krijgt er drums bij die voor een sneller tempo zorgen en vrolijker aandoen dan de originele. In Dolly And Porter hoor je de klik van een plaat die in zijn laatste groove blijft hangen. Het blijkt gesampled te zijn uit Dolly Parton & Porter Wagoner’s The Dark End Of The Street. Wat meteen ook inspiratie opleverde voor de song zelf.

Dat Joe Goddard een hand heeft in Closer To The Elderly verbaast ons geenszins. De vreemd klinkende elektronica lijkt uit een geluidsexperiment uit de jaren zestig te komen. Maar het begeleidt Taylors stem op rustige wijze doorheen het nummer. De hoofdrollen in Elvis Has Left The Building lijken naar Jezus, Prince, Whitney Houston, Bob Dylan en uiteraard Elvis te gaan, maar veel meer gaat het nummer over mensen en momenten die sterven. Mooie song en ongetwijfeld één van de earcatchers op ‘Await Barbarians’.

De instrumentatie in Am I Not A Soldier? is dan weer prachtig, hoewel ze wat naar de achtergrond verschoven is. Terwijl Where Would I Be? dan weer doet denken aan Anthony And The Johnsons.

Een zeer te genieten album, maar wie op meer Hot Chip-invloeden wacht blijft beter in de rij staan.