Alien Whale - Alien Whale

Care In The Community

Care In The Community; het zal niet iedereen onmiddellijk iets zeggen. We zijn de beroerdste niet en helpen u een handje. Tot de bekendere namen die dit Londense label sinds 2009 huisvestte behoren onder meer lo-fi pionier R. Stevie Moore en ook Kurt Vile, wiens vroege werk er in retrospectief op werd uitgebracht. De ongetitelde, gelimiteerd uitgegeven 10” van Alien Whale, dat hiermee hun debuut maakt, is pas de achtste release op het label uit Londen. En één die de moeite van het ontdekken waard is. 

Alien Whale bestaat uit drie personen die, naar eigen zeggen, de sporen in de artistieke underground van New York al vrij duidelijk hebben achtergelaten. Tja, wie zijn wij om dat tegen te spreken? Talibam!, de band van toetsenist Matt Mottel, speelde al eens op Incubate en in Recyclart; inderdaad de wat meer uitdagende, culturele locaties. Voor USAISAMONSTER, waar gitarist Colin Langenus de dienst uitmaakte, geldt min of meer hetzelfde. Het is een nogal nukkige groep die op veel applaus van kunstcritici en incrowd kan rekenen, maar die met haar ontregelende, guerilla-achtige optredens tot op heden – laten we eerlijk zijn – vooral in de marge opereerde.

 

De ep start met een vingeroefening in transcendentie. Astral Projections And Suicidal Thoughts, zoals de titel van het openingsnummer voluit klinkt, kent een strak pulserend ritme dat op een of andere manier zichzelf voortdurend voorbij lijkt te draven. Het trio weet er op die manier de spanning behoorlijk in te houden en maakt van de gelegenheid gebruik om eens flink repetitief tekeer te gaan.

 

Ons lievelingsnummer, of liever gezegd, onze favoriete groove op de ep, luistert naar de naam Space Boots Foots To Foots. Het is de kortste track; een extatische riff, die tweeënhalve minuut lang door de mangel wordt gehaald.

 

Tijdens het derde en langste nummer moeten we steeds denken aan Oneida ten tijde van 'Secret Wars' uit 2004. Het is een downtempo track die helemaal vol zit met een canon aan bedwelmende, op elkaar inbeukende synth- en gitaarloopjes.

 

Of Alien Whale met deze uitgave veel potten zal breken is een retorische vraag. In ieder geval is het live ingespeelde materiaal opvallend beter behapbaar dan de spastische freejazz of furieuze noiserock van voornoemde bands. De instrumentaaltjes bevatten genoeg substantie voor een aangenaam kwartiertje psychedelisch verpozen. Verfrissend want de underground van Brooklyn klonk al eens ontoegankelijker. Ook muziekliefhebbers die minder ingevoerd zijn in het vrije genre zullen dit kunnen waarderen. En dat op plaat, nota bene. Een behoorlijke prestatie.