All Time Low - Wake Up, Sunshine

Fueled By Ramen

Wake Up, Sunshine

De poppunkers van All Time Low maakten begin 2000 furore met aanstekelijke poppunksongs die op zich meer punky dan poppy waren. Daarmee oogstten ze enig respect van collega punkers. Het nieuwe album 'Wake Up, Sunshine' gaat er waarschijnlijk helaas voor zorgen dat de heren uit het exlusieve punkwereldje worden gestoten, want met deze plaat bereiken de heren echt hun all time low.

De term "sell-outs" wordt wel eens gebruikt voor dit soort grapjes: Green Day wordt daar onterecht toe gerekend en ook Blink 182 wordt zo genoemd. Maar zelfs dat gezelschap weet nog steeds beter werk dan dit af te leveren. Wij moesten het beluisteren van 'Wake Up, Sunshine' over twee dagen uitspreiden. Het plaatje is zo ontzettend vervelend dat één hele luisterbeurt een verdomd moeilijke opgave is. Misschien het idee voor een nieuwe challenge?

Toch begint het niet heel slecht. Opener Some Kind Of Disaster bevat een heerlijk basriedeltje van Zachary Steven Merrick en een best vette riff van frontman annex gitarist Alexander William Gaskarth. Het leek er dus op dat dit een lekkere poppunkplaat zou worden. Maar helaas, hierna dondert het geheel als een kaartenhuis in elkaar.

De vocalen van Gaskarth komen gewoon niet oprecht over en bovendien zijn ze te luid. Niet dat er geschreeuwd wordt, maar de zang is te overdreven, te gemaakt. Het grootste probleem is dat er gewoon een autotune overheen gehaald werd. Dan haken wij meteen al af. Een punkband die autotune gebruikt? Ongehoord!

En verder op de plaat valt er eigenlijk helemaal niet meer van punk te spreken; laat staan van pop. Het laatste album van Britney Spears is nog beter te verteren dan dit stuk plastic, dat perfect dienst zal doen als onderzetter. De heren hebben zelfs nog even gedacht te moeten rappen. Monsters is het resultaat van deze onzinnige onderneming. Het geheel is totaal niet vernieuwend. En behoorlijk storend is dat alles echt hetzelfde klinkt. Een sample hier, wat auto-tune daar, maar na een minuut hebben we het allemaal wel gehoord. Volgende!

Wat ons betreft is deze plaat de naam niet eens waardig.

5 april 2020
Jerre Hoetink