Allison Moorer - Mockingbird
New Line Records
Allison Moorer mikt met ‘Mockingbird’ op country voor de meerwaardezoeker, maar schiet naast het doel. Het resultaat is bleek en voorspelbaar, zoals Canvas op een slechte avond.
Velen zouden het graag anders zien, maar wie mensen kent, geraakt vooruit in het leven. Allison Moorer is in Europa beroemder omwille van haar relaties dan door iets anders. Ze is de jongere zus van alt-countryster Shelby Lynne, die momenteel hoge ogen gooit met 'Just A Little Lovin'', een eerbetoon aan de muziek van Dusty Springfield, en is bovendien sinds een paar jaar de vrouw van de rockende wereldverbeteraar Steve Earle.
Maar Earle en Moorer delen niet alleen bed en tafel, ook professioneel hebben ze de handen in elkaar geslagen. Moorer leende haar stembanden voor Earles ‘Washington Square Serenade’ van vorig najaar en is momenteel op tournee met hem. Wie onze recensie van hun passage in de Handelsbeurs in Gent las, weet dat wij niet écht onder de indruk waren...
Ongetwijfeld zeer toevallig komt net nu haar nieuw studioalbum op de markt. De plaat kondigt zich aan als een hommage aan vrouwelijke artiesten, waarmee het dus in dezelfde lijn ligt als de laatste plaat van zus Shelby. Ook manlief wordt niet vergeten en mag op een aantal tracks meespelen. Het gros van de nummers bestaat uit covers van (Amerikaanse) muzikantes uit verschillende genres. Alleen het titelnummer schreef Moorer zelf.
Je hoort de sferische softrock, triphop en nu-folk die tegenwoordig hip zijn in alt-countrykringen. Erg overtuigend is het echter niet. Oké, Moorer heeft een ongelofelijke stem en ze beschikt over meer dan voldoende zangtechniek. Ook voor de keuze van de covers valt iets te zeggen, al vinden wij Ring Of Fire (June Carter Cash) iets te voor de hand liggend. Maar langer dan een half nummer kan het nooit boeien, daarvoor klinkt het geheel te afgelikt en te inspiratieloos.
De opener is Mockingbird, een trage sleper die er al meteen in slaagt om ons bijna in slaap te wiegen. Verder slaagt Moorer erin om I Want Some Sugar In My Bowl (Nina Simone) van al zijn geilheid te ontdoen en Daddy, Goodbye Blues (Ma Rainy) van zijn smart. Welhaast misdadig is hoe Moorer en de haren (producer is Buddy Miller) het even fantastische als intieme Revelator (Gillian Welch) degraderen tot een platte rockballade. Of het scheelt niet veel.
Allison Moorer gaat met ‘Mockingbird’ voor country voor serieuze mensen, van het genre waarmee Lucinda Williams carrière heeft gemaakt. Maar alles klinkt nogal vrijblijvend en Moorer slaagt er niet in om doorleefd genoeg te klinken, ook al hééft ze haar part al meegemaakt. De middelmaat overstijgt ‘Mockingbird’ dus niet...