Amazing Baby - Rewild

Shangri-La Music

‘Rewild’, het debuut van Amazing Baby, ligt hier al een tijdje op de plank. En de twijfel slaat ons nog steeds om het hart als het ding nog eens de cd-speler ingaat. Is dit nu geniaal of hoort dit in de uitverkoopbakken, vroegen we ons telkens af. Maar hun optreden op Dour 2009 gaf uiteindelijk de doorslag.

Rewild



Zoals zo vaak in deze wereld, waar informatie en communicatie respectievelijk koning en keizer zijn, is het internet en de pers van cruciaal belang voor de doorbraak van deze band. Na het uitbrengen van een gratis ep met vier nummers deden de blogs en (vooral Engelse) muziekjournalisten de rest. Maar toch moeten we vaststellen dat de band de doorbraak voorlopig niet kan forceren. Jammer, want dit plaatje heeft behoorlijk wat potentieel.

Wat ons vooral tegen de borst stootte bij de eerste paar draaibeurten, was de productionele overkill. In Bayonets zijn het de strings, in Kankra de echo-effecten en ga zo maar door. Want die songs – en precies dat bleek ook tijdens hun optreden – zijn eigenlijk verdomd goed en vervelen geen milliseconde. Op dit album staat dan ook geen enkele mindere compositie. Tot aan afsluiter Pump Yr Breaks blijf je geboeid luisteren.

De stem van William Roan is ongetwijfeld een van de troeven van Amazing Baby. Alleen al daarmee weet hij de songs boven het gemiddelde uit te tillen. Neem daarbij die twee gitaren (ongemeen goed in Headdress, maar ook prachtig op elkaar inspelend in Invisible Palace en heerlijk over the top in de eerder vernoemde afsluiter) en een uigekiende ritmesectie, en je hebt een prima combinatie.

Songs als Dead Light worden mooi opgebouwd naar een hoogtepunt, om dan bijna letterlijk in golven heen en weer geslingerd te worden tussen je beide oren. En ook de rest van de plaat blijft boeiend, met hier en daar vreemde (de outro van Smoke Bros), maar steeds geslaagde uitstapjes.

Wie de productionele laag make-up weet weg te krabben, zal ontdekken dat ‘Rewild’ een schitterend plaatje is. Wij kunnen dan ook haast niet wachten om een plaat te horen waarop de heren zich beperken tot hun muziek, zonder al die bijhorende attributen.

15 augustus 2009
Patrick Van Gestel