Andrew Bird - Hands Of Glory

V2

Andrew Bird is blijkbaar ook een wintergast, want net voor de laatste bladeren van de bomen gerukt worden, komt de man met een nieuwe plaat. Het is zijn tweede al dit jaar en het is een beetje een aparte.

Hands Of Glory



Intellectuelen als Bird willen zich namelijk ook wel af en toe ontspannen. En daarvoor  vond hij inspiratie bij zijn eigen concerten. Bij de tour voor ‘Break It Yourself’ verzamelde Bird zijn muzikanten op een bepaald moment steevast rondom één microfoon om zo een paar nummers spelen.

Wij mochten van zo’n moment getuige zijn tijdens de laatste Crossing Border en we snappen maar al te goed waarom deze opstelling Bird inspireerde. Het was een heel intens onderdeel van zijn optreden en ook het gedeelte dat wij het meest konden appreciëren.

Bird zelf vond het blijkbaar ook smaken naar meer en daarom verzamelde hij zijn muzikale vrienden voor een aantal opnamesessies. Samen speelden zij enkele nummers die tot Birds favorieten behoren op deze rudimentaire wijze in. Ze herinterpreteerden ook een paar eigen nummers van zijn lenteplaat ‘Break It Yourself’.

Tot de covers behoren vooral country songs van Townes Van Zandt, The Handsome Family en Alpha Consumer. Het eigen nummer, dat een nieuw jasje kreeg en een plaatsje op de plaat, is Orpheo Looks Back. Het heet nu simpelweg Orpheo  en klinkt trager en naakter. Het is ook korter dan het origineel.

Er staan ook nieuwe nummers op de plaat, waaronder de fantastische single Three White Horses en de meer dan negen minuten lange afsluiter Beyond The Valley Of The Three White Horses. Het eerste is een schrijnend afscheidslied waardoor een vervormde viool en een elektrische gitaar scheuren. Het tweede herneemt, maar gaat door over het grote afscheid heen.

Opvallend is dat Bird op dit album het fluiten zo goed als achterwege laat. Iets wat wij toejuichen, want het werd soms iets te veel van het goede. Zijn viool bespeelt hij op deze plaat meer als een Ierse fiddler dan als een klassiek violist en ook dat wordt op gejuich onthaald.

Behalve de cover van If I Needed You van Townes Van Zandt, dat de intensiteit mist die onze eigen Broken Circle Breakdown Bluegrass Band er wel in legde, is dit een diepgaande, doch sobere plaat geworden die zeker niet misstaat tussen de andere Birdplaten.

6 december 2012
Marc Alenus