Angelo De Augustine - Tomb
Asthmatic Kitty Records
Een van Sufjan Stevens’ goudhaantjes, Angelo De Augustine, heeft een nieuwe plaat uit. ‘Tomb’ is emotioneel, oorverdovend stil en heeft de broze schoonheid van een porseleinen beeldje. Kunnen we ons hart terugkrijgen, alstublieft?
Met een Elliot Smith-achtige flow wist Angelo De Augustine, een getalenteerde knaap uit Los Angeles, enkele jaren geleden de aandacht van Sufjan Stevens te trekken. Zo kwam hij terecht bij diens label Asthmatic Kitty Records, dat meteen de weg plaveide voor ‘Swim Inside the Moon’. Om eerlijk te zijn: dat was een nogal vluchtig gekunstelde DIY-plaat met veel beloftes en weinig realisaties. Ook al hadden die nummers iets authentieks en speciaals -de nummers waren bijna allemaal opgenomen in zijn badkuip met een krakkemikkige opnameapparatuur-, we misten verfijning en afwerking. Iets wat hij in zijn nieuwste worp ‘Tomb’ duidelijk in acht heeft genomen.
Voor ‘Tomb’ nam De Augustine niemand minder dan Thomas Bartlett onder de arm, een producer die eerder al St. Vincent, Rhye en Glen Hansard aan degelijke platen hielp. Toen dat nieuws lekte, vreesden heel wat fans (begrijpelijk) voor verlies van intimiteit. Niets blijkt minder waar: Bartletts magische vingers hebben wonderen verricht. De kraakheldere vocalen en het ruimer spectrum aan instrumenten tillen elk nummer tien treden hoger op de kwaliteitsladder zonder ook maar een keer aan intimiteit te moeten inboeten. Meer nog: De Augustine klonk nog nooit zo dichtbij.
Neem nu de opener, Tomb. De zachte ruis die op ‘Swim Inside The Moon’ permanent aanwezig was, is ingeruild voor vollere vocalen die hem dichterbij brengen dan ooit tevoren. Voeg daarbij het vederlichte getokkel van een Bandurria, het zachte gekabbel van een piano en die o zo bijzondere fluisterstem en je krijgt een nummer dat al van de eerste seconde je keel toeknijpt. Ook You Needed Love I Needed You, Kaitlin en All Your Life breien voort op die succesformule.
Een zijsprong maakt De Augustine voor het eerst in Tide, waar een gestaag instrumentaaltje halverwege wordt getransformeerd in een meer ritmische variant. Behoorlijk indrukwekkend. Ook bij Somewhere Far Away From Home fronsen we even de wenkbrauwen. Wat doet die echoënde, r&b-achtige beat daar? En wat is doen die gekke synthlijnen en rare drumbeat -het lijkt wel een preset op een drumcomputer- op I Could Be Wrong? Maar verdomme, op de een of andere manier geraken we halverwege aan die miskleuntjes verknocht en weet De Augustine er gewoon weer mee weg te komen.
Kortom: ‘Tomb’ is een heerlijk album waarin Angelo De Augustine een prachtige evolutie laat zien, zowel persoonlijk als technisch. Kleinere broertje ‘Swim Inside The Moon’ is al lang vergeten: deze draaien we grijs.