Animal Collective - Merriweather Post Pavilion

Domino

'Merriweather Post Pavilion' is het negende album van Animal Collective en het zou wel eens het album kunnen worden waarmee ze ook in Europa bekendheid bij een ruimer publiek bereiken. Voorlopig spelen ze in deze contreien nog in de kleinere clubzaaltjes maar over de plas laten ze nu al zalen van het kaliber van de Ancienne Belgique probleemloos vol lopen.

Nochtans maken ze geen gemakkelijke muziek. Het werd al buitenaardse folk of psychedelische electronica genoemd. Met dikwijls een repetitief karakter maar ook met harmonieuze zanglijnen. Brian Wilson anno 1966 op LSD met behulp van een computer uit de 22-ste eeuw. Zoiets. Het is het soort muziek waar je of wild van wordt of hard van wegloopt. Sommigen zouden er een jointje bij roken maar zelfs zonder chemische hulpmiddelen geraak je ervan in hogere sferen. Kijk maar naar de hoes: als je er lang genoeg naar staart, beginnen de blaadjes, die eerst gewoon een statisch patroon vormden, voor je ogen te dansen.

Wie 'Strawberry Jam', hun ook al uitstekende vorige plaat, kent, zal niet van zijn stoel vallen van verbazing. Deze plaat is het logische vervolg daarop hoewel de nummers deze keer persoonlijker en doorleefder klinken. De jongens worden ouder, zijn getrouwd - Avey Tare met ex-frontvrouw van Múm Kristín Anna Valtýsdóttir - en dat merk je in de teksten. In Bluish bijvoorbeeld, een wondermooie lofzang waarin de verliefde Avey (?) wegdroomt in de krullen van zijn vrouw.

Hoogtepunten zijn er genoeg, maar onze persoonlijke favorieten zijn het door een bas voortgestuwde My Girls met de enthousiaste schreeuw en het aan Jarre schatplichtige synthesizergeluidje, Lion in a Coma, dat met behulp van een didgeridoo een primitieve volksdans probeert te ontketenen en Summertime Clothes dat er in slaagt om zelfs met dit bar koude weer het beeld op te roepen van een zonovergoten Los Angeles waar het leuk is om met je lief langs de straten te slenteren. Afsluiter Brothersport is ook magistraal. Een typisch nummer van de hand van groepslid Panda Bear: repititief, hypnothiserend en vooral heel aanstekelijk.

De experimenteerdrang is altijd eigen geweest aan Animal Collective, en dat zal wel niet veranderen. Maar waar dat vroeger resulteerde in songs die zwalpten tussen fantastisch en interessant, weten ze nu steeds beter welke ideeën werken en welke ze beter houden voor een live jamsessie onder vrienden. Dat maakt van deze 'Merriweather Post Pavilion' de synthese van alles wat ze tot zover hebben gedaan en een vette mijlpaal in hun carrière.