Ansatz der Maschine - Tattooed Body Blues
Eigen beheer
Hoe snel de mallemolen van het leven ook draait, Ansatz der Maschine heeft zich er altijd op een of andere manier aan onttrokken. Met een eerste album in 2006, een tweede in 2008, een derde in 2012 en de vierde nog eens vier jaar later haast spilfiguur Mathijs Bertel zich maar langzaam. Meer nog: ‘Tattooed Body Blues’ is expliciet bedoeld om ook de luisteraar mee te nemen langs de Routes Nationales en de autostrades links te laten liggen.
Ook al lijkt Ansatz der Maschine terug van lang weggeweest, toch heeft zijn bezieler ondertussen niet stil gezeten. Mathijs Bertel schreef muziek voor theater en ging de hort op met Illuminine. Dat laatste is zeker niet vreemd. Net zoals bij die Gentse band, vermengt Bertel elektronica met klassieke instrumenten. Het aantal instrumenten dat in een langzame, maar gestadige stroom voorbij komt is indrukwekkend: hoorn, strijkers, cello, klarinet, altsax, tenorsax, orgel, staande bas, lapsteel, harp en zelfs een duimpiano. Allemaal netjes ingebed in knisperende, flikkerende elektronica.
En ook al heeft de muziek van Ansatz der Maschine het niet echt nodig zoals Bertel bewijst in het post-klassieke Woolf, in de zuiver elektronische, etherische lappendekens Cold, SUN en in het stevigere Highlands, toch wordt er ook gezongen in de andere nummers. En voor de zang schakelde Bertel maar liefst vijf verschillende zangeressen en een zanger in. Op de vooruitgestuurde single Burning Fuel leent Nathalie Delcroix (Laïs/ Eriksson Delcroix) haar stem, iets wat geweldig goed uitpakt en een song opleverde die de toon zet voor de rest van de plaat al is er ook genoeg afwisseling.
De stem van Inne Eysermans (Amatorski) treedt op de voorgrond in Narodnaja. Zij klinkt heel wat minder etherisch dan Delcroix, maar dat is nog niets in vergelijking met het buitenbeentje op de nieuwe plaat, het bruisende indiepopnummer Insomnia, dat wordt gezongen door Arne Leurentop van And They Spoke In Anthems en het enige nummer met echte drums in verwerkt.
De Nederlandse Bloem de Ligny, die vandaag in Engeland woont en er in 2012 een nummeréénhit scoorde met Sam And The Womp, stuurde haar bijdrage tot de titeltrack via de digitale snelweg. Hier lijkt het wel alsof de jonge Björk terug is. Renée Sys, die eerder al meewerkte aan ‘Heat’, maakt opnieuw haar opwachting tussen de harpklanken op Driftwood en Sophia Ammann van Little Dots (en binnenkort ook van de partij tijdens de concerttournee van Ansatz der Maschine) neemt Song X voor haar rekening.
Oorspronkelijk was Bertel van plan een modern requiem te schrijven. Uiteindelijk werd het een prachtige, melancholische soundtrack, ideaal voor bij een lange trein- of autorit, al hopen we dan wel dat er een prima installatie in je auto zit, want wij bleven bij elke luisterbeurt onder de hoofdtelefoon iets nieuws ontdekken.
Ansatz Der Maschine gaat uitgebreid touren, ontdek hier waar je ze aan het werk kan zien.