Anti-Flag - 20/20 Vision
Spinefarm Records
De politieke punkers van Anti-Flag zijn vandaag de dag niet meer weg te denken uit de scene. De laatste drie jaar heeft deze band een ware groeistoot ondergaan en weten de mannen zich steeds meer tussen de gevestigde orde te wurmen. Het nieuwe album '20/20 Vision' staat wederom bol van energieke en agressieve punkrock.
De songs van Anti-Flag gaan vooral over voortdurende onderdrukking, het ontmantelen van diepgewortelde regimes en onrecht, hoewel de heren nooit verwijzen naar hedendaagse gebeurtenissen om de muziek niet gedateerd te laten klinken. Voor '20/20 Vision' gooide de band het over een totaal andere boeg. De nieuwe plaat is geen regelrechte aanval op presidenten, maar richt de pijlen eerder meer algemeen op fascisme, racisme en seksisme. Verder worden thema's aangehaald als de opiatencrisIs, het uitbuiten van kinderen en het terugdraaien van de EPA-beperkingen.
'... in the good old days, this doesn't happen, because they used to treat them very, very rough. And when they protested once, they would not do it again so easily...' Met dit citaat van Donald Trump opent de plaat en wat we te horen krijgen, is die pure, nostalgische zang van frontman Justin Sane en de basgitaar van Chris Barker, ondersteund door die typische en energieke Anti-Flag sound. Bij het horen van de eerste klanken van Hate Conquers All weten we al dat dit een killer van een album gaat worden.
'20/20 Vision' bevat werkelijk alleen maar hoogtepunten en het grootste punkjuweeltje op deze plaat is zonder twijfel The Disease. Het opent met frontman Sane, die een a capella intro ten gehore brengt die gelijk overgaat in een ontzettend catchy en aanstekelijk refrein met een hoog meezinggehalte.
De riffs van Sane en Chris Head vullen elkaar naadloos en perfect aan. De drumpartij van Pat Thetic is niet hard. Hij lijkt op een zeer elegante manier de drumstokjes te hanteren. En het geheel wordt des te meer versterkt door het fenomenale baswerk en de screams van Chris Barker. Twee bandleden die zingen pakt niet altijd even goed uit, maar in het geval van Anti-Flag werkt dit echt perfect. Vooral het samengaan van de cleane vocalen van Sane en de intens pissed off screams van Barker doen ons bloed sneller stromen en zorgt het hele album lang voor een adrenalineshot die zijn weerga niet kent. Wat! Een! Plaat! Voor ons is dit nu al het album van het jaar en het zal verdomd moeilijk zijn om dit nog te toppen.
Hoewel Anti-Flag een ruwe diamant is, weten de heren in Un-American ook een zeer geslepen akoestisch stuk neer te zetten; een catchy song en verreweg het rustigste nummer op de plaat. Waarschijnlijk hebben de heren genoeg stoom afgeblazen want ook het laatste Resistance Frequencies is een eerder ingetogen liedje, een stuk rustiger dan de rest.
Met '20/20 Vision' laat Anti-Flag horen dat de heren nog lang niet klaar zijn met het verkondigen van de boodschap en, hoewel totaal anders dan voorganger 'American Fall' (2017), overstijgt deze plaat dat niveau. Well done!