Ape School - Junior Violence
Home Tapes
Afgaande op de naam van de band, de hoes en de songtitels gokten wij op een punkplaat. En jij? De hoes zie je hiernaast en dit zijn enkele titels: Cocaine & Guns ASAP, Piss It Away en Marijuana’s On The Phone. Ogen als schoteltjes trokken wij dan ook toen we opener A New Low! It Sucks Itself hoorden. Wat is dit, zeg?

Ape School blijkt het alter ego van Michael Johnson te zijn. Nee niet de atleet, maar wel voormalig maatje van o.a. Kurt Vile en The War On Drugs. Nu ja, alter ego is geen vlag die de lading dekt, want hij verzamelde een hele bende al dan niet vaste muzikanten rond zich en hij werkte drie jaar aan ‘Junior Violence’.
Het resultaat is euh… verbluffend, maar niet altijd in goede zin. ‘Junior Violence’ lijkt wel een taart van elf verdiepingen die elk hun eigen smaak hebben en die elk moment dreigt ineen te zakken onder zijn eigen gewicht.
Niet dat er veel slechte nummers op de plaat staan, maar eet heel deze taart ineens en je schijt kleurtjes. Het geheel hangt met andere woorden aan elkaar als diarree.
Wellicht was het de bedoeling om een muzikale tropische storm te ontketenen die je uit je schoenen spoelt en hier en daar is dat ook gelukt. In Marijuana’s On The Phone bijvoorbeeld, dat opent met een aanzwellende roffel en gedragen wordt door een bariton bas die een pulserende golfslag genereert.
Ook Carry On heeft een leuk ritme en fijne zang (inclusief vervormde harmonieën) en de sfeer van Zappa en Beefheart hangt in de lucht.
Eigenlijk gaat het mis in het middendeel van het album. Ready For Duty is een mooi rustpunt met zijn rinkelende gitaartje en zijn zachte vocals, maar dit nummer en de twee daarvoor contrasteren te veel met het eerste kwart van de plaat. Idem dito voor Weak In The Teeth dat later volgt.
Bij You Don’t Know, You Don’t Know weten we het echt niet meer en zijn we klaar voor de slacht tijdens Sourpuss Down To A Silence: “Bring on the massacre!” Geen verdoving, graag.
‘Junior Violence’ is verleidelijke verwarring, charmante chaos, bevat opflakkerende stokebrandjes van genialiteit, maar helaas: de mayonaise pakt niet en spettert tegen alle muren en het plafond. Johnson heeft iets te lang geschaafd en toegevoegd en anders zijn wij gewoon te oud voor dit soort ongein.