Apocalyptica - Worlds Collide
Sony BMG
Apocalyptica is en blijft een buitenbeentje binnen de metalscene en alleen al daarom verdienen ze ons respect. Hun publiek bestaat trouwens niet louter uit liefhebbers van bovengenoemd genre. Het Finse combo is nu eenmaal niet bepaald tuk op muzikale begrenzingen. Dat treft. Wij ook niet en dus kan u ons altijd verblijden met een nieuwe cd van de heren.
Hun meest recente heet ‘Worlds Collide’ en werd geproduceerd door Jacob Hellner, de man die ook reeds medeverantwoordelijk was voor het wereldwijde succes van Rammstein. Resultaat: een ietwat commerciëlere sound dan voorheen, al moet u dat in het geval van Apocalyptica niet meteen negatief interpreteren. Hun cello’s blijven immers naar goede gewoonte onderling duelleren dat het een lieve lust is en komen daarbij qua klank vaak vervaarlijk dicht in de buurt van rasechte gitaarsolo’s. Ook de drummer beukt er al van bij het openingsnummer (de titeltrack) stevig op los, waardoor direct de toon gezet is voor het album.
De afwisseling tussen heftige en kalmere passages typeert nog steeds het geluid van Apocalyptica. De band weet het beste uit metal, (cello)rock en klassiek schijnbaar moeiteloos te versmelten tot een smakelijke cocktail. Het is smullen van knappe instrumentals als Ion, Burn en Peace, maar voor deze ‘Worlds Collide’ wisten de Finnen ook heel wat interessante, vooral vocale gasten te strikken in hun netten. S.O.S. (Anything But Love) is een vrij pompeuze, dramatisch aandoende ballade gezongen door de beeldige Cristina Scabbia van het Italiaanse gezelschap Lacuna Coil. Till Lindemann (Rammstein) neemt dan weer de Duitse versie van Bowie-klassieker Heroes voor zijn rekening.
Op de eerste single I’m Not Jesus mag Corey Taylor (Slipknot/Stone Sour) brulboei van dienst spelen. Op de dvd die de speciale versie van dit album vergezelt, zie je trouwens ook de videoclip (plus ‘making of’) van dat nummer. Ook I Don’t Care, gezongen door Adam Gontier van Three Days Grace, is een krachtige en melodieuze song die alles heeft om als single de nodige potten te breken. Last Hope onderscheidt zich op zijn beurt door een licht melancholisch aandoend refrein. Voor die song zat trouwens niemand minder dan Dave Lombardo (Slayer) achter de drumkit. Dat het resultaat vrij trashy klinkt, hoeven we u niet meer te vertellen.
Apocalyptica is een band die je vooral live moet gezien hebben. Daar explodeert hun unieke combinatie van uiteenlopende stijlelementen pas echt. Niettemin blijven ook hun cd’s onveranderlijk de moeite van het beluisteren waard, al is het verrassingseffect stilaan verdwenen en zijn niet alle tracks even sterk.
14 november 2010