Apparat - The Devil's Walk
Mute Records
Na een mondvol electronicaprojecten met Ellen Allien, Moderat en gewoon als Apparat had Sascha Ring het allemaal wel gezien. Even leek het zelfs alsof hij de muziek helemaal vaarwel zou zeggen, maar zo ver kwam het gelukkig niet. Ring verhuurde zijn studio, zijn label is er nog steeds voor techno- en house-artiesten, maar hijzelf ging andere muzikale paden bewandelen.
Daaruit blijkt dat Apparat de electronicamuziek wellicht altijd een warm hart zal toedragen. Toch is op ‘The Devil’s Walk’ deze muziekstijl slechts een klein radertje van een opmerkelijk muzikaal geheel dat vakkundig in elkaar gepuzzeld is met zweverige, soms zelfs obscure zanglijnen, melancholische pop en een breed arsenaal aan instrumenten: violen, piano’s en xylofoons, om er maar een paar te noemen. ‘The Devil’s Walk’ is zo’n plaat die per luisterbeurt tot auditieve ontdekkingen leidt.
Dezelfde stijlen hoor je in Black Water en Candil De La Calle. Dat laatste lied schommelt trouwens ook lichtjes mee op de golf van dubstep. Weliswaar een golf waar behoorlijk wat grillige kantjes aan zitten zodat de song zelfs middenin de dubstephype kan boeien. Het is ook deels de breekbare stem van Ring die veel van de songs rechthoudt. Op ‘The Devil’s Walk’ is het vaak een kwestie van balanceren tussen mooie, naïeve breekbaarheid en obscure tristesse.
Met Goodbye volgt Apparat Band verder de weg van het duistere. En wie beter dan Anja Plaschg (Soap & Skin) beschikt over de perfecte stem en dramatiek om het donkerste punt van de plaat volwaardig te maken. Haar bijdrage schept de hele sfeer van het nummer. Van een heel andere orde is dan weer The Soft Voices: belgerinkel en strijkers zorgen voor een forse boost en zouden perfect kunnen weergeven hoe een zonsopgang op een verdomd frisse herfstochtend zou klinken.
Van het orkestrale is het een kleine stap om in Ash/Black Veil verrast te worden door een uiteenspatting van klavecimbelklanken, scherpe violen en zachte klaagzang. Het boeiendste nummer van 'The Devil’s Walk' is A Bang In The Void: Een song die langs alle kanten samengepuzzeld lijkt uit verschillende laagjes, die - het zou ons niet verbazen - zelfs na tien luisterbeurten nog niet volledig tot je oren doorgedrongen zijn.
Na hier meermaals van genoten te hebben, mogen we ons gelukkig prijzen dat Ring, na enkele jaar wikken en wegen en geworstel met een writer’s block, dan toch de kant van de muziek gekozen heeft. ‘The Devil’s Walk’ is in weinig opzichten te vergelijken met wat hij voordien gedaan heeft, maar dat maakt het des te meer een plaat om te koesteren, gemaakt voor iedere muzikale ontdekkingsreiziger die ervan houdt om van de ene in de andere sfeer geslingerd te worden.
Apparat Band speelt op 23 oktober in de Ancienne Belgique.