Archive - Controlling Crowds Part IV

Warner Bros Records

Nauwelijks bekomen van de eerste drie delen eerder dit jaar, schotelt Archive nu ‘Controlling Crowds Part IV’ voor. De band trekt de verhaallijn over de controlemaatschappij door en zoomt dit keer in op de burgers die dat allemaal moeten ondergaan. Het album is minder beklemmend en geeft de luisteraar iets meer luistercomfort. En dat mag dan misschien wel een welkome afwisseling zijn, maar ze moeten ook niet overdrijven.

De band zet met Pills wel meteen een kort sprintje in. Een donkere groove en het gekende triphop-trekje brengt hen in de buurt van Massive Attack en Portishead. Ook Lines drijft op dezelfde mix van (progressive) rock, beats en raps waar de groep een handelsmerk van gemaakt heeft. We horen Pollard Berrier, Dave Pen, Rosko John en Maria Q nog eens samen door een micro, en zo begint het bijna op een klasreünie te lijken.

Met achtereenvolgens The Empty Bottle, Remove en Come On Get High vertraagt Archive het tempo aanzienlijk. De twee eerste klinken te mat en laten ons geheel koud, maar met Come On Get High laat Berrier ons achter in een treurige droomstatus. Hij klinkt smachtend en kronkelt zich door de tekst heen. Zeer meeslepend.

We denken daarna even terug aan good old Tricky wanneer we Rosko John bezig horen in Thought Conditioning. John voelt zich duidelijk nog steeds goed in zijn rol, maar de song blijft helaas niet hangen en even later zijn we hem alweer vergeten. Ook Blood In Numbers, To The End en Pictures willen we niet als slecht beoordelen, maar ze wegen te licht in vergelijking met ander materiaal van Archive. Het passeert gewoon.

Met The Feeling Of Losing Everything zet Dave Pen een gitzwarte ballad neer. Het lijkt wel de sinistere voorbode van een aankomend onweer. Een dreiging die letterlijk in de lucht hangt, en ongetwijfeld een van de songs die ons het meest kan overtuigen op Part IV. Ook afsluiter Lunar Bender kan ons bekoren, al zouden we durven denken dat het afkomstig is van een nog te ontdekken Ijslandse band.

Een behoorlijk rustige Archive-plaat dus, en vaak ook niet al te overtuigend. Van deze Britse band zijn we meer gewoon. Bovendien missen we in dit vierde luik ook de connectie met de vorige drie.

Voor ons had dit laatste aanhangsel dan ook niet per se gemoeten. We konden best wel wachten op een volwaardig nieuw album. Maar goed, intussen hebben we toch onze dosis Archive gehad. We zijn ongetwijfeld nog een paar jaar zoet.