Arquettes - Wave On

Keremos

Vier jaar na hun titelloze ep, die toen al enig succes boekte, zetten Arquettes met hun debuutplaat 'Wave On' hun eerste volwaardige stappen. De vierkoppige bende, geleid door frontman Koen Wynant, stak daarvoor even de grens over richting Frankrijk en ging aankloppen bij topproducer Stéphane Briat - Air, Phoenix - en de La Frette-studio's waar namen zoals Feist en Patrick Watson vertoefd hebben. Na een eerste luisterbeurt is het meteen duidelijk waar Arquettes nu eigenlijk voor staan: donkere bassriffs vergezeld van stevige gitaren, speelse elektronicatunes en een meerstemmige combinatie van grauwheid en sexappeal.

Wave On



De tien tracks zijn goed voor exact 25 minuten en 43 seconden. Kort, maar krachtig dus en dat wordt al duidelijk vanaf opener Loins. De gejaagde baslijnen, krijsende gitaar en snelle drumritmes maken het standpunt van de band duidelijk: "No one else will care for your loins again."

Arquettes komen veel steviger uit de hoek dan verwacht en daarmee straalt ook de zelfzekerheid van de band op de nummers af. Je gaat bij het beluisteren zelfs onbewust een  even stoere en dus goedkeurende houding aannemen. Overtuigingskracht, heet dat ook wel eens. Nummers die onder deze categorie vallen zijn bijvoorbeeld Crafty en Wave On, de erg straffe titeltrack. 

De meer poppy synth- en elektronicadeuntjes komen al vroeg opduiken bij Sleep One Thousand, dat voor de rest een vrij neerslachtig nummer blijft. Wat ons bij deze track opvalt is de meerwaarde van het vrouwelijke kwart, Tine Gernaey. Haar bas zorgt vaak voor een zwaar wegende duisternis, wat in contrast gezet wordt met haar zachte backings die de songs zelfs van een verleidelijke sexyness voorzien. 

Ze waren noch voor de Gentse rockcontreien, noch voor de Brusselse ether een stel onbekenden. Maar met 'Wave On' zetten Arquettes nu een opvallende stempel op de muziekwereld, die niet zo makkelijk zal vervagen. De band staat met dit album alvast in een stevige lanceringspositie. U weze gewaarschuwd voor de komende explosie.

12 september 2010
Mieke Meskens