Astatine - Global Exposure

Sound In Silence

Global Exposure

De in Parijs residerende Stéphane Recrosio heeft niet enkel pluimen verdiend met de slowcoreband Acetate Zero (door ondermeer te touren met The Album Leaf of Chris “Codeine” Brokaw), maar ook als solo-artiest en onder het moniker Astatine zit de man niet stil. Dat is te merken aan deze release, die met zijn twintig tracks op drie kwartier tijd qua ongeduld misschien wat contrasteert met de andere handgemaakte releases van het Griekse underground sfeermuzieklabel Sound In Silence. 

De titel ‘Global Exposure’ mag je in elk geval letterlijk nemen. Deze plaat is een verzameling fragmenten, van ruwe ideeën tot subtiel ontwikkelende songs. Variërend van een minuut (afsluiter End) tot vijf minuten (voorlaatste track Tuneful Position). Telkens wat tintelend en prikkelend, maar nooit echt volledig af.

Verwacht vier handen vol fragmentjes en experimentjes. Van ambient tot trage noisepop. Van intiem tot extravert. Soms droog akoestisch als een traag tokkelend Underdrive, soms diep en ontastbaar, zoals een wat vaag rafelend en ruisend Monotron 5. De echt gebonden tracks laten zich leiden door een combinatie van akoestische, overstuurde elektrische gitaarthema’s of een combinatie van beide – al dan niet verrijkt met de zachte zang van Astatine. De meer sferische momenten bestaan vaak uit niet meer dan vage veldopnamen waarin, mits enig speurwerk, enige structuur en evolutie te ontdekken valt. Een flard sfeer, die even snel eindigt als aanvangt.

Noem het een ontdekkingsreis van geluidsexperimenten. Deels met groezelige, overstuurde gitaar of zang geleend uit slowcore. Deels met onafgewerkte gitaarcomposities waarover wat bizarre klankbronnen of effecten gedrapeerd worden (zoals Etude 125, een stuk pure drone en sound). Deels gewoonweg met ondefinieerbare veldopnamen of wazige ideeën. In elk geval zonder enige samenhang of logische volgorde. Als een expositie zonder rode draad. ‘Global Exposure’, zoals een rommelmarktkraam ook een tentoonstelling kan zijn. Dat alles in een technisch hobbyisme van huiskameropnamen, bewuste kraakgeluiden, een doffe eindklank en een universele mijmerklank.

Dat alles maakt het moeilijk om echt over liefde te spreken bij deze plaat. Noem het eerder een interessante zoektocht. Eentje voor luisteraars met een ruimte blik dan. Of voor de beperkte schare fans. Of voor museumbezoekers die graag de tijd nemen bij elk kunstwerk dat voor hen verschijnt.

9 december 2019
Johan Giglot