Ausmuteants - Amusements
Aarght Records
Iedereen kent ze wel, de korzelige puber die ongewassen, altijd verveeld en met sigaretje bengelend in de mondhoeken rondlummelt op het dorpspleintje, duchtig op zoek naar de zin van het bestaan en zich afzettend tegen de gevestigde cultuur, de maatschappij en het universum.
De neerslag van wat er zich in die hoofden afspeelt kan u terugvinden op 'Amusements'. Een cartooneske herinterpretatie van de ‘Angry Young Men’, al zijn dat in dit geval eerder overjaarse pubers die op een spijbeldagje enkele guitenstreken uithalen .
Met poëtische titels als Piss Myself Twice of Stepped in Shit en (autobiografische?) lichtvoetige teksten die net zoveel inhoud hebben als de flessen alcohol die ze ongetwijfeld achterover sloegen toen ze achter de schrijftafel zaten, kan u allicht al raden dat Ausmuteants op een euh.. nichepubliek mikt. Anarchie, rebellie en baldadigheid, maar dan eerder door op het locale dorpspleintje enkele klimrekken te vernielen, de wip te saboteren en enkele BIR’s te plegen.
De modale luisteraar zal geen half oor nodig hebben om te horen deze Australische twenty-somethings goed naar Sex Pistols geluisterd hebben. De modale luisteraar zal ook bemerken dat in de voetsporen treden van Johnny Rotten en co er (voorlopig) niet inzit, want dan moeten ze eerst aan de enkels van Mr Punk geraken. En aangezien deze bende chagrijnige klaplopers nog niet de hielen likken van voorgenoemde, zal The Sex Pistols naar de kroon steken allicht niet meteen op het to do-lijstje van Ausmuteants staan. Hoe dan ook, of het nu om een parodie betreft of het is for real, het geheel valt nogal dunnetjes uit.
Goede bedoelingen en aardige pogingen, dat wel. Een bijwijlen gruwelijk irritante synthesizer legt in de meeste songs de fond met simplistische motiefjes, waarna wat elektronicasnufjes en rommelige punkgitaarlijntjes – de klassieke power chords – het geheel kneden tot een braakbal dat je enkel aan diegenen die het kunnen smaken kunt serveren. Benieuwd of dat de bedoeling was.
Wellicht was de naam voor afsluiter Tinnitus niet geheel toevallig gekozen. Niet alleen het hoogtepunt van deze schijf – voor zover er sprake kan zijn van een hoogtepunt – maar hoogstwaarschijnlijk ook het laatste nummer dat u van deze Aussies zal/wil horen, als u het al tot het einde volgehouden heeft. Maar catchy is het wel, en het gebruik van de tinnitus-opwekkende/nabootsende synthesizer is in deze song gerechtvaardigd. Geestige plaat, dat wel, maar grow up guys, en alle groentjes opeten anders zwaait er wat.