Avey Tare - Down There

Paw Tracks

Wat zou er gebeurd zijn hadden The Beatles elkaar de vrijheid gelaten om op soloplaten naar lieve lust te experimenteren? Misschien zouden ze nooit onder hun groepsnaam geprobeerd hebben de grenzen te verleggen? Misschien zouden ze juist compromisloos verder gegaan zijn? Zelfs al zouden die solo omzwervingen in alle opzichten gefaald hebben, dan nog zouden dat interessante, muziekhistorische documenten geweest zijn.

Misschien is het zo dat we Avey Tare's plaat moeten zien? Als één van de hoofdleveranciers van inspiratie bij Animal Collective is in dat opzicht elke noot muziek die hij produceert interessant genoeg om beluisterd te worden. Binnenkort komt trouwens de andere spilfiguur uit die formatie met zijn nieuwe persoonlijke worp: 'Tomboy' van Panda Bear wordt verwacht tegen april.

Bij vorig solowerk werd Avey Tare bijgestaan door Múm-frontvrouw (en Avey's ex) Kría Brekkan of door de bevriende Terrestrial Tones. Deze keer prijkt zijn naam alleen op de hoes van 'Down There'.

Opener Laughing Hieroglyphic is het beste nummer op de plaat: een wanhopige liefdessong, zo lijkt het wel, met een eenvoudig harmonicamotief en lichtjes gestoorde tekst. Moest hij niet zo angstaanjagend zijn, je zou hem een schouder aanbieden om uit te huilen. Alleen hij kan zo mooi futuristisch en retro tegelijk klinken.

Daarna zakt het niveau helaas. Vanaf 3 Umbrellas doet alles als een gemiddeld nummer van Animal Collective aan, met de repetitieve samples en de zonnige stemmen die we kennen. Ja, er zitten experimentelere stukjes tussen, zoals Glass Bottom Boat of het slepend trage Cemeteries, maar echt boeiend wordt het niet meer. Alleen uitsmijter Lucky 1 doet nog op een positieve manier aan Lion In A Coma uit Merriweather Post Pavilion denken.

Het had iets meer mogen zijn. Van een van de creatiefste mensen uit een van de boeiendste bands van het moment hadden we misschien net iets te veel verwacht. Gelukkig blijven er nog genoeg initiatieven om naar uit te kijken: die plaat van Panda Bear dus, het curatorschap van Animal Collective op All Tomorrow's Parties in mei en hun passage op Les Nuits Botanique in Brussel. Dat worden vast minder middelmatige gebeurtenissen. En ondertussen is er toch dit interessant, muziekhistorisch document om te bestuderen.