Axel Krygier - Hombre De Piedra

Crammed

In 2010 bracht het Belgische label Crammed Discs de eerste internationale release uit van de Argentijnse duizendpoot Axel Krygier. De man was toen al bijna tien jaar bezig. Nog eens een half decennium later presenteert Crammed Discs de vijfde solostudioplaat van dit muzikale buitenbeentje: 'Hombre De Priedra'

Aan de oorsprong van dit album lag de Franse documentaire ‘Lascaux: Le Ciel des Premiers Hommes’, maar wat Kryger ervan maakte, grenst aan het ongelooflijke. Kryger gebruikt een caleidoscoop aan stijlen: van filmische soundscapes en spaghettiwesternmuziek, over rockabilly en balkanfolk tot stomende dubstep in slotnummer Invitame.

Door de documentaire besefte Krygier hoe verfijnd de paleolithische mens wel was. En hoe onbeschaafd wij soms nog zijn. “La prehistoria ya no existe // El libro se está escribiendo // De adelante para atrás // Iluminando milenios,” zingt Krygier in zijn beste Spaans. In ons beste Nederlands betekent dat zoveel als: "De prehistorie bestaat niet meer // Het boek wordt achterstevoren geschreven // En verlicht de millennia".

Ter illustratie krijgen we daarna songs over hoe hij zijn vriendin niet snapt (Lo Tendré que Adivinar), zijn behoefte aan alcohol (Alcohol), een observatie van een mug (Mosquito) en zijn verlangen naar rust (Esa Paz). Hoe verder het album vordert, hoe vreemder zijn gedachten.

Zo beschrijft Tiempo Y Tierra hoe de mens zijn horizon steeds verbreedde. Mi Piel De Animal is een ode aan de laatste van de Selk’nam, een volk uit Patagonia, in het zuiden van Argentinië en Chili. En verder heeft hij het nog over zijn angst voor vliegen en de pret in bed.

Muzikaal is deze plaat amper te beschrijven. Krygier zoekt bewust de chaos op en hanteert niet alleen een spectrum aan stijlen, maar samen met zijn band zet hij ook nog eens een heel arsenaal aan instrumenten in en laat hij tien verschillende gasten toe, waaronder de Fransman Juda Warsky (spoken word op Lo Tendré Que Adivinar), zijn vroegere kompaan Daniel Melingo (achtergrondzang op Mosquito en sjamanenstem op Mi Piel De Animal) en Madou Kaki op conga en djembe op Alcohol en Mi Piel De Animal.

‘Hombre De Piedra’ lijkt wel een veertig minuten durende koortsdroom. Een omgekeerd delirium tremens waarbij heldere inzichten voorzien worden van een eclectische soundtrack. Iets vergelijkbaars krijg je dit jaar niet meer te horen.