Baden Baden - Colline

Naive

Vier jaar geleden liep een jonge muzikant in Lyon rond met zijn hoofd vol plannen. Plannen voor een eigen band. Hij zocht en vond twee kompanen in Parijs en noemde zijn band Baden Baden, naar het Duitse kuuroord, om vervolgens zowel in het Frans als in het Engels dromerige nummers op te nemen. Die kwamen terecht op een ep ‘78’ en op het nieuwe album ‘Colline’.

Helaas, openingstrack Les Couleurs is zowat de saaiste die we ooit hoorden. Gelukkig duurt hij maar een minuutje, zodat we er vlug vanaf zijn. Het is meer een aperitiefhapje, maar dan eentje dat ons niet meteen honger doet krijgen naar meer.

You’ll See klinkt al beter, al is het ons een raadsel waarom de taal van Beaudelaire wordt geruild voor die van Shakespeare. In het Frans is Javelle perfect verstaanbaar, maar zijn Engels… Zelfs met de tekst erbij is het nog moeilijk te volgen.

En toch klinkt het muzikaal helemaal niet onaangenaam. Dubbel jammer dus dat deze drie ongetwijfeld sympathieke exemplaren van 'De Nieuwe Man' het niet bij hun moedertaal hielden.

Het is uiteindelijk wachten tot Chanmé (slang voor gemeen of kwaadaardig) tot de vonk echt overslaat. De woorden en delicate klanken glijden je oor binnen als zacht gefluisterde liefdesverklaringen, en met La Descente stijgt het niveau nog, wat gelet op de titel een serieuze verrassing is.

Met de afsluiter van het Franstalige drieluik Evidemment bereiken we zowaar een hoogtepunt. Met z’n ijle synthklanken en zachte, akoestische gitaar is dit wat de Fransen een 'perce-oreille' noemen.

Daarna doet het er eigenlijk niet meer toe. Glory Lies, Anyone en 78 zijn weer in het Engels, maar het stoort niet meer. De vreugdevolle melancholie van deze folkpoppers is te zoet om zuur over te doen. De blazers van Anyone en 78 klinken zo hemels, de druppels van het klaterende keyboardriedeltje in die laatste track zo verfrissend, dat je enkel nog de taal van de muziek hoort.

Dit is zeker geen machoplaat, al schuwen deze zachtaardige zuiderburen geen risico’s. Net zoals Winther bij ons, durven deze jongens zich kwetsbaar op te stellen. En daar heb je ballen voor nodig.

Dat ze zich van het Engels bedienen voor de helft van de plaat, zullen we goedmoedig bekijken als een poging tot internationaal succes. Als ze maar beloven volgende keer alleen in het Frans te zingen en even hemelse melodieën blijven schrijven. Naar een bezinningscentrum dus, in plaats van naar een kuuroord!