Badly Drawn Boy - It's What I'm Thinking - Part 1: Photographing Snowflakes

V2

Nooit het achterste van je tong laten zien. Dat moet zowat het credo zijn van de meerderheid van artiesten. Dat we de hitparadebagger dan buiten beschouwing laten, spreekt voor zich. Ook Badly Drawn Boy laat met ‘Part One: Photographing Snowflakes’, deel één van zijn trilogie ‘It’s What I’m Thinking’, zien dat hij niet voor een gat te vangen is. Het interesseert ons dus wel degelijk, wat de man met de eeuwige muts denkt.

Nochtans waren we er aanvankelijk niet echt blij mee, met dit zevende – en dan rekenen we de soundtracks even mee – album van Damon Gough. Het leek ons allemaal te vlak, te saai zelfs. Maar een mens moet kunnen toegeven dat hij het soms ook bij het verkeerde eind heeft.

Misschien was het de eigenzinnige productie die ons op het verkeerde been zette. Want je krijgt de indruk dat de man deze plaat in het Sportpaleis heeft opgenomen. Misschien zelfs tijdens de Proms, want voor meerdere songs (What Tomorrow Brings is hiervan misschien wel de exponent) haalt hij er een heel orkest bij. Gelukkig sta je als luisteraar op de juiste plaats, i.e. niet te ver van het podium zodat de galm nergens stoort. Integendeel zelfs, dat specifieke geluid komt de songs uiteindelijk ten goede.

Ook de speelvogel in Badly Drawn Boy komt regelmatig naar boven, al hebben de songs over het algemeen een eerder ernstige ondertoon. Zo worden de overgangen tussen de songs steeds gemaakt aan de hand van fragmentjes die meteen in Q-Musics - vergeef ons deze uitschieter – ‘Het Geluid’ kunnen: is dat niet het gebobbel van biljartballen na The Order Of Things?

Datzelfde nummer wordt trouwens voortdurend achtervolgd door een soort xylofoon die duidelijk aan de speed gezeten heeft, een synthesizer ongetwijfeld, maar wel bijzonder leuk. Die spielereien hebben trouwens nergens een negatieve invloed op de songs, integendeel zelfs: het houdt je alert.

Als Gough in I Saw You Walk Away zingt van “If I don’t crucify myself / Somebody will”, past dat heus niet alleen in de context van het nummer, maar heeft dat ongetwijfeld ook te maken met zijn onvermoeibare criticasters. Met deze verzameling liedjes heeft hij in elk geval aangetoond over een stel ballen te beschikken. Hij durft van de geijkte drieminutenpopsong af te stappen (It’s What I’m Thinking klok af op zeseneenhalve minuut) en toch nergens vervelend te zijn. Bovendien klinkt hij bijzonder oprecht als hij de luisteraar “Thank you for your time / For not wasting mine” toefluistert.

Badly Drawn Boy mag best trots zijn op deze ‘Photographing Snowflakes’ en wij willen maar wat graag weten hoe dit verder zal gaan in de volgende aflevering van deze trilogie. Want dit is een spannend album, één dat smeekt om een vervolg.

Badly Drawn Boy speelt op 23 november in de Gentse Vooruit.