Ballroomquartet - Soundmanifest

null

Belgische Folkmuziek hoeft helemaal niet saai te zijn. Dat bewijzen de dames van Laïs al 10 jaar. Onze Waalse vrienden van Urban Trad wonnen er zelfs een aantal jaren terug bijna een Europese liedjeskermis mee. We gaan ons echter niet beperken tot de populaire varianten, want er bestaan zowaar nog betere versies. Die hebben nu net toevallig een nieuwe cd uit. Mogen wij u voorstellen: Ballroomquartet.

Voor wie hen nog niet kent, het betreft een viertal dat eind 2001 werd opgericht. Een jaar later behaalden ze al meteen de eerste plaats op Rockvonk. Daarna stonden ze op het podium van onder andere Dranouter en Marktrock. Hun debuutalbum 'Surfing Sufi' vol ongewone combinaties van instrumenten en gekruid met een portie elektronica  kwam er in 2004. Hun nieuwe cd 'Soundmanifest' wil daar nu een vervolg aan breien. Akoestische folkinstrumenten zoals accordeon en viool gaan nog steeds hand in hand met allerlei elektronica. Maar deze keer krijgen ook synthesizers, xylofoons en vocoders een kans.

Naar eigen zeggen mengen ze talloze invloeden in hun muziek. En dat is helemaal niet gelogen, want deze cd is gewoon een wereldreis. Wie bijvoorbeeld naar The Way To The Top luistert, herkent meteen een aantal Arabische invloeden in de zang. De vioolklanken in het nummer Quasimodo nemen je dan weer mee naar Ierland. Of is het Noord-Ierland? Het nummer begint immers met vocale “pang pang”-geluiden. Al kan dat uiteraard ook aan onze fantasie liggen. Verder word je nog meegesleurd naar de Balkan en India, respectievelijk in de nummers Tranquilizer en Lucky Number.

Hoogtepunt van de cd is naar onze mening My Heart Belongs To Venezuela. Deze track begint met een zekere spanning en in een psychedelische sfeer, wat het meteen tot de perfecte intro maakt voor een psychologische thriller. Halverwege het nummer slaat alles echter helemaal om: de meeslepende en energieke vioolklanken brengen de schwung er dan helemaal in waardoor het nummer plotsklaps een vrolijke rondedans wordt.

Wie nummers zoekt met sterke teksten, is er aan voor de moeite. Ballroomquartet werkt niet met liedjesteksten. Eventueel kan je een soort operastem, een achtergrondkoortje of een aantal nabootsingen van geluiden daar onder proberen te catalogeren, al is dat waarschijnlijk niet de bedoeling. De nadruk van deze plaat ligt op het instrumentale, en wat dat betreft, is het resultaat absoluut geslaagd. Wie dus eens lekker uit de bol wil gaan op moderne folkmuziek, hoeft zeker niet te wachten tot het Dranouter-festival. Koop gewoon 'Soundmanifest'! U zal er geen spijt van krijgen…