Balthazar - Applause

Munich Records

Op uitdrukkelijk verzoek van de band hebben we hun titelloze debuut-ep niet meer herbeluisterd, want naar eigen zeggen zullen de oude nummers en singles niet meer gespeeld worden. Verfrommelde herinneringen maken plaats voor een nieuwe schijf, een nieuw geluid en een nieuw begin.En dat nieuwe begin begint in elk geval goed. Fifteen Floors parkeert al een hele tijd in de Afrekening en we hoeven niet te onderstrepen dat het hitpotentie heeft. Een aardig deuntje, een meezingbare melodie en een leuke groove in de bas. Die basgitaar vormt de basis van de hele plaat, waarrond fijne arrangementen worden gekleefd. Luister maar naar het ietwat eentonige Hunger At The Door, dat in een zevendelige maatsoort lekker rond het basriffje cirkelt, of naar Morning, dat met enkele subtiele strijkers werd verfijnd.De funky baslijntjes in combinatie met het erg poppy geluid monden wel meer uit in nummers met hitallures. The Boatman en Blues For Rosanne sluiten hier perfect bij aan en zijn de krachtigste tracks van de plaat. Bijzonder minimale arrangementen, plukkende gitaartjes, funky grooves die sterk aan The Streets doen denken en refreintjes die zo in je kop blijven hangen. Kortom, de perfecte soundtracks voor uw autorit bij 30°C, handjes losjes over het stuur.Nog meer straffe nummers? Jawel. I'll Stay Here, waarin twee zangpartijen mooi in elkaar worden gepast, klinkt qua tempo verfrissend, en afsluiter Blood Like Wine dat wat flets begint, mondt uit in een knappe zanglijn.Potten willen ze breken en potten zullen ze breken, want als we de protserige titel even vergeten, kunnen we wel degelijk spreken van een uitstekende plaat. Balthazar heeft vier jaar gezocht, maar heeft uiteindelijk zijn geluid gevonden: ergens tussen The Streets en Arctic Monkeys in, maar dan anders.