bar italia - Tracey Denim

Matador

Eindelijk komt uit al het geëxperimenteer een (h)echte plaat.

Eerlijk? Wij waren niet wild van het eerste werk van bar italia. Eerste albums ‘Quarrel’ en ‘Bedhead’ stonden vol met aanzetten van nummers, maar kippenvel kregen we er niet van. Ook al heette de opener van het debuut Goosebumps, die belofte kon het trio niet inlossen. Enkel Skylinny, een niemendalletje van amper anderhalve minuut dat halfweg dat debuut stond, bleef plakken. Daarop stond de ijle stem van de Italiaanse zangeres Nina Cristante (ook bekend als NINA) centraal en de coolness, die zij uitstraalde, boven het post-punkerige snarengepriel en de klinische drums van haar mannelijke kompanen, had wel iets.

Maar dat was niets in vergelijking met wat Nurse, de eerste single van het derde album, te bieden had. En met Punkt, de tweede single, gingen plots alle hype-alarmen af. De Londenaars met de eigenzinnige wisselzang hadden duidelijk hun sound gevonden. De meeste nummers duren nu een minuutje langer dan de probeersels op de eerste twee platen en plots sloegen ze een goudader aan.

Nochtans deden ze de productie voor dat eerste album voor Matador zelf nadat de eerste twee platen uitkwamen op het World Music label van Dean Blunt. Ergens moet dus altijd de potentie gezeten hebben om een knaller van een plaat te maken en die is er nu. Misschien is “knaller” een slecht gekozen term, want de vijftien nummers schallen over het algemeen alles behalve krachtig uit de boxen. Openen doet de plaat zelfs met een repetitief pianoriedeltje, Guard genoemd. Daarover zingt Cristante dan de tekst, maar op één of andere manier werkt het wonderwel.

Een paar keer schakelen de Londenaars een versnelling hoger. Zoals in Friends en het eerder aangehaalde Punkt, maar meestal wordt een meer schaduwrijke sound neergezet. We horen invloeden van (vroege) The Cure, New Order, Slowdive, Pavement en er wordt subtiel gehint naar Joy Division (“Loose Control”), maar wel op een manier die nog nooit eerder gedaan is en dat alleen al is een enorme verdienste. Dat de drie meer karakterstemmen hebben dan echt mooie zangstemmen, draagt bovendien nog bij tot de charme.

“Haven’t felt this way since you were twenty-one”, zingt Sam Fenton in Nurse. Zou wel eens de nagel op de kop kunnen zijn.

Op 26 november 2023 kan je de band aan het werk zien in de Botanique. Op 23 en 24 vertoeven de Londenaars in Nederland, meerbepaald in Rotown en in Bitterzoet.