Barzin - Notes To An Absent Lover

Monotreme Records

De helft van de popgeschiedenis werd bijeen geschreven op de scherven van een gebroken hart, dat is geweten. Van The Beatles tot The Smiths en van The Stones tot The White Stripes: de onbereikbare schone is als muse zelden van nut nadat ze werd veroverd en in het hol werd gesleurd. Maar zolang ze onbereikbaar en veraf is; reik aan die gitaar, gooi hout op het kampvuur en aanhoor mijn gevoelige liedjes.

Heer Barzin, Canadees in zijn vrije tijd, zanger van professie, is in het kostbare bezit van een eigen gitaar en een rijkgevuld poëziealbumpje. Bovendien is hij ook nog eens gezegend met een zoetgevooisde stem waarmee hij u beter in de oren kan fluisteren.

Helaas, hij mankeert een vrouw. En dus des avonds, als het donker is, zingt hij de sterren van het firmament met wondermooie liedjes waarin Blue rijmt op You en waarin het object van verlangen steevast lijkt te kiezen voor een bestaan ver van onze protagonist.

Kijk, van vrouwen snappen wij niet veel, maar dát dan weer wel. Wie bedeeld werd met een gram gezond verstand, beseft al na de eerste vijf woorden dat deze met smartlappen leurende voddenvent een mooiprater van het derde knoopsgat is. Dan maakt het hebben van een uitwendig dan wel inwendig geslachtsorgaan geen moer meer uit: van deze troep blijf je zo ver mogelijk weg.

Het is niet omdat Barzin zich laat voorschrijven op zijn stijl dat we medelijden krijgen. De minimale en slome aanpak die goed werkt bij groepen als Low, benadrukt hier enkel hoe knullig de songs zijn. Een sobere drum en een eenvoudig, traag gitaarlijntje klinken op het eerste gehoor best aangenaam, maar elk nummer werd in zoveel mierzoete stroop gedrenkt en staat zo bol van zelfmedelijden dat het enkel walging oproept.

Eén nummer, welgeteld één nummer, komt in de buurt van iets wat enigszins te verdragen zou kunnen zijn op een sombere dinsdagochtend, op de radio in de regen in de file tussen hot en her: Look What Love Has Turned Us Into. Een nummer dat bijna van Snow Patrol had kunnen zijn. Maar verder dan dat kunnen we echt niet gaan wat complimenten betreft.

Of toch misschien: laat ons zeggen dat zijn eerlijkheid in Queen Jane voor hem pleit: "Inside a house / With a broken guitar / I waited for a song / But nothing would come / I wrote out some words / But I was wasting my time / Cause nothing would come".

Hoe Barzin het aandurft om met deze al bij al toch meer dan een half uur durende plaat onder het daglicht te komen, is een raadsel.