Basia Bulat - Good Advice

Secret City Records

Het einde van een relatie wensen we weinigen toe, maar we kunnen moeilijk ontkennen dat het al veel prachtplaten heeft opgeleverd. Zonder hartzeer geen ‘Blonde On Blonde’, geen ‘Blood On The Tracks’, geen ‘Rumours’, ‘For Emma, Forever Ago’ of ‘Sea Change’. Nadat de relatie van Basia Bulat op de klippen liep, karde ze 950 kilometer van Toronto naar Kentucky, om er samen met Jim James van My Morning Jacket haar break-up album op te nemen.

Voor de Canadese, die vooral sant is in eigen land, mocht het duidelijk allemaal wat minder folky dan op haar vorige platen. Waar de begeleiding daar nog eerder spaarzaam was, haalt James hier zijn gebruikelijke trukendoos boven. Weidse drums, zinderende orgels en twangy gitaren worden overgoten met een emmer reverb – en dat doet Bulats nummers zeker geen kwaad.

In tegendeel, haar altijd-net-niet-hese stem komt des te beter tot haar recht, en de grootse, melodieuze refreinen smeken om deze arrangementen. Luister maar naar opener La La Lie voor bewijsmateriaal. Het nummer begint onschuldig genoeg, met een haast kinderlijk orgel, maar vlak nadat de bas invalt met disco-octaven breekt het refrein los als een onweer na een hete zomerdag.

Dat hoge niveau wordt aangehouden in Long Goodbye en het aanstekelijke Let Me In, om vervolgens te culmineren in het soulvolle In The Name Of. Dreigende drums worden vergezeld van een spookachtig kerkorgel, waartegen Bulat haar enigszins beperkte, maar eigenzinnige en karaktervolle stem aanschurkt, afwisselend tussen zachte snikken en felle uithalen. Net als in andere nummers op ‘Good Advice’, is er ook hier een glansrol weggelegd voor het subtiele gospelkoor. Prachtige song.

Daarna wordt er wat gas teruggenomen. Time en het titelnummer zijn slepers zonder dat ze vervelen, en zorgen voor afwisseling in de plaat. De subtiele opbouw van Good Advice en de vakkundig verweven themaatjes maken het zelfs een van de interessantere nummers op dit album.

Infamous wordt op gang getrokken door een scheurende gitaar, en ontpopt zich ondanks de ingetogen ritmesectie tot het meest poppy lied dat Bulat uit haar mouw schudt. Niet dat er geen concurrentie is, want meerdere songs wedijveren met elkaar om de eer het meest herkenbaar en melodieus te zijn. Fool bijvoorbeeld, waarin de Canadese haar afgescheiden wederhelft toezingt dat ze nog steeds zijn dwaas is, ondanks alles.

‘Good Advice’ sluit af met het spaarzaam gearrangeerde, bezwerende The Garden, gevolgd door het lieflijke en hoopvolle Someday Soon, waarvan het koortje wel gepikt lijkt uit een romantische Disneyscène. Zeemzoet, dat zeker, maar ook pakkend. We wensen Basia Bulat een voorspoedig helen toe, maar we zullen er nooit rouwig om zijn dat ze deze plaat heeft moeten maken. Klasse.

Basia Bulat speelt op 12 april in de Botanique.