Basia Bulat - Oh, my darling
Rough Trade
Wie denkt dat folk weinig vernieuwend is en dat de platenfirma opnieuw een zoveelste folkplaat op de massa afvuurt, moet maar eens aandachtig luisteren naar ‘Oh, my darling’ van de jonge, bij velen nog onbekende Canadese zangeres Basia Bulat. ‘Oh, my darling’ is een schijfje om te koesteren en lijkt bij een eerste beluistering een winters album, dat ook op stemmige zomeravonden rond het kampvuur de nodige aandacht zal trekken. Het debuutalbum van Basia Bulat is doorspekt met melancholie en emotie, maar toch word je om een of andere reden vrolijk van de twaalf korte, maar inspirerende nummers die het album telt.
Bij Snakes And Ladders bijvoorbeeld is de verlossing nabij. De song geeft rusteloze zielen zoveel energie dat ze zich plots sterker voelen dan de liefde, alsof de wereld in hun handen ligt. “So we played a game of snakes and ladders, gambled our mistakes, didn’t know what could come after. Throw away the cards. Who thinks it could matter? Oh, who believes in fate anyway?” De combinatie van het luchtige pianospel van Trent Leipert, de ritmische percussie en de strijkers maken van Snakes And Ladders een feel good-nummer, dat de komende maanden nog vaak zal weergalmen in onze woonkamer.
Het hoogtepunt December is het meest trieste, maar tegelijk meest ontroerende en oprechte nummer op ‘Oh, my darling’. De song geeft verliefde stellen de hoop en het geloof dat liefde grenzeloos en onvergankelijk is. De prachtstem van Basia Bulat, de strijkers en de ingetogen pianotonen zijn voldoende om de luisteraar koude rillingen te bezorgen en na beluistering onmiddellijk de repeat-toets van de cd-speler in te drukken. We kunnen ons best voorstellen dat December een veel gedraaid nummer zal zijn op begrafenissen, omdat een muzikant met een dergelijk nummer niet dieper in iemands ziel kan roeren dan Basia Bulat hier doet. “I want to hang on though you’re gone and it won’t be long till winter's gone again.”
Ook in het rustig walsje Little Waltz scheert Basia Bulat hoge toppen. De akoestische gitaar en het vioolintermezzo communiceren hier met de heldere stem van Basia Bulat, wat het geheel geloofwaardig en bloedmooi maakt. Little Waltz is net een kabbelend beekje, dat bij dageraad blijft voortdrijven op intimiteit en onschuld. “You and I, we make a grand salute, stare at each other like lost little birds across the room and I remember the way you looked, I learned how to dance but I’d never show it to you.”
De andere songs op ‘Oh, my darling’ liggen in dezelfde lijn van December, Little Waltz of Snakes And Ladders, wat niet wil zeggen dat de plaat hierdoor minder boeiend wordt. Integendeel, want openingstrack Before I Knew wekt door de aanwezigheid van de ukelele en het handengeklap onmiddellijk de aandacht van de luisteraar. Of La-Da-Da, dat verrassend aanvangt met vlammende percussie en vanaf de eerste noot in ons geheugen gegrift staat. Dan hebben we het nog niet gehad over Birds Of Paradise, The Pilgriming Vine, I Was A Daughter of A Secret, waarin Basia Bulat bewijst dat ze moeiteloos het niveau van wereldartiesten als Nick Drake, Tim Hardin, Joni Mitchell, Joan As Police Woman of Natalie Merchant aankan. En eenmaal je als artiest met zo’n grote namen vergeleken wordt, mag je zeggen dat je zeker geen eendagsvlieg bent.