Bastille - Bad Blood

Universal

Toen singer-songwriter Dan Smith het tijd vond om zijn soloproject om te vormen tot een groepsgebeuren zocht hij drie extra muzikanten en plots was er sprake van de groep Bastille. Het Franse woord, dat uit te spreken is op z’n Engels, verwijst naar de verjaardag van Smith, veertien juli. Bij ons beter bekend als de Franse nationale feestdag Quatorze Juillet, maar in het Engels wordt die Bastille Day genoemd.

Aan hun debuutplaat ‘Bad Blood’ gingen in het Verenigd Koninkrijk al enkele ep’s vooraf en ook twee heuse mixtapes. Dus misschien hebt u al enig idee wie Bastille is. Maar als u nog volledig in het ongewisse bent, kunnen we u vertellen dat ze ondertussen getourd hebben met Emeli Sandé en Two Door Cinema Club. Dan weet u ook meteen aan wat u zich kan verwachten. Juist ja, steengoede popmuziek met een eigen typerend randje, waarvan u aan één luisterbeurt genoeg hebt om te beseffen dat het er boenk op zit.

Het begint al met single Pompeii. De combinatie van het warme stemgeluid van Smith, een elektronisch effectje hier en daar en een refrein waarbij we u succes wensen om het uit uw hoofd te krijgen, maakt stilzitten best moeilijk. De drumpartij zou trouwens niet misstaan bij een marching band die op veertien juli marcheert over de Champs-Élysées. Over een binnenkomer gesproken!

Oblivion is wel op het randje. Ongetwijfeld zal het voor sommigen te cheesy zijn, zeker als de strijkers de kop op steken. Maar het is er net niet over. Het is slechts een kleine smet op het grotere geheel. Een vlekje dat vakkundig wordt weggepoetst door Icarus. De Griekse mythe, over de man die naar de zon vliegt en te pletter valt, werd nog nooit zo melodieus verteld.

Terwijl Pompeii hard aan de weg naar boven timmert voor de groep staat het volgende nummer al klaar om de hitlijsten de komende maanden onveilig te maken. Laura Palmer zal binnen onbepaalde tijd uitgebracht worden als single. En een veel betere keuze konden ze daar niet voor maken. Bombastisch, ophitsend en meeslepend.

Met titels als Things We Lost In The Fire en Weight Of Living Pt.II, inclusief bijhorende deprimerende teksten, is het moeilijk om te zeggen dat het een vrolijke plaat is. Maar de muziek is zo ongecompliceerd dat het er ingaat als zoete koek. Bastille slaagt er in een hele plaat lang boeiend te klinken. Hun sound is zo herkenbaar en verveelt toch op geen enkel moment.

De hitsingle Flaws tot slot, gaat over het al dan niet verborgen houden van je gebreken. De moraal is simpel, gebreken horen er bij en maken iets tot wat het is. De gebreken op deze plaat zijn moeilijk te zien. En dit maakt de plaat tot wat hij is: een fantastische popplaat die het beste belooft voor de toekomst!

Bastille speelt op 17 april in een uitverkochte AB Club en staat op zondag 7 juli in de Marquee tijdens Rock Werchter.