Beady Eye - BE

Eigen beheer

Wij hebben de broers Gallagher altijd leuke jongens gevonden. Niet alleen hebben ze een paar handenvol knappe nummers geschreven, ook naast het podium valt er bij hen iets te beleven. Die van Kings Of Leon gaan ook wel eens op de vuist, maar die houden dat netjes binnenskamers. Hoe flauw. Geef ons dan maar Noel en Liam. Als ze bij elkaar zijn gooien ze gitaren naar elkanders hoofd. Zijn ze niet bij elkaar dan vechten ze een openlijke oorlog uit via tweets en interviews. Heerlijk!

BE



We vinden het nog altijd oprecht jammer dat Oasis gesplit is, maar nu hebben we wel het voordeel dat de broertjes ook muzikaal strijd voeren. Beady Eye (van Liam) bracht als eerste nieuw werk uit: ‘Different Gear, Still Speeding’ (2011) was een middelmatige plaat met een occasioneel, onderschat wereldnummer (The Roller) dat ervoor zorgde dat de interesse bleef. Toen Noël even later zijn eerste soloplaat uitbracht was het meteen duidelijk: Noël wint op punten. De tweede langspeler van Beady Eye (‘BE’) brengt daar vooralsnog geen verandering in, maar ze is wel beter en vooral ook consistenter dan de voorganger.

De lichterotische hoes van ‘BE’ ziet er prachtig uit. En het begin van de plaat is ronduit briljant. Flick Of The Finger is de atypische, eerste single van de plaat geworden: geen refreinen, een leger blazers op de achtergrond en een nummer dat de revolutie predikt (“The future gets written today”). We zijn goed begonnen. Ook de tweede single Second Bite Of The Apple is anders en beter dan wat we eerder van Beady Eye hoorden en deze keer mét aanstekelijk refrein. En weer die blazers.

Ook zeer fijn: Shine A Light, een nummer aangedreven door een aanstekelijk ritme dat de tussenweg lijkt te hebben gevonden tussen wat The Beatles en The Rolling Stones vijfenveertig jaar geleden deden. Start Anew, de afsluiter, is een doodeenvoudig en bloedmooi liefdesliedje. “Wipe away your tears / please don’t be upset / and tell me all your fears / This I will address / got the whole world in our hands / come on take a chance and start anew / me and you.”

De rest is traditioneler, maar zeker de moeite. Soul Love is knap. Een nummer waarvan de meerwaarde in de details zit. Zoals die eenvoudige akoestische gitaar die zich na tweeëneenhalve minuut plots laat horen. Of de xylofoon op de achtergrond. Of het feit dat het nummer maar liefst anderhalve minuut de tijd neemt om uit te sterven. Soon Come Tomorrow is ook een ballad. En ze wordt net op tijd doorkliefd door een gitaarsolo om saaiheid te voorkomen.

Verder is ‘BE’ een straightforwardrockplaat. Face The Crowd is het soort pretentieloze rocker dat niet meer ambities heeft dan vier minuten voor verstrooiing zorgen en dat lukt hier perfect. Geen wereldnummer, maar te goed om als vuller te worden afgedaan. Iz Rite en I’m Just Saying zijn gewoon fijne rockers, breken geen potten.

Waar Beady Eye op ‘Different Gear, Still Speeding’ vooral probeerde om als Oasis te klinken zetten ze op ‘BE’ een flinke stap op weg naar hun eigen geluid. We zijn euforisch over Flick Of The Finger, Second Bite Of The Apple en Shine A LightStart Anew en Soul Love zijn erg mooi, net als de bonustrack Off At The Exit. De rest is behoorlijk. Hopelijk zet Beady Eye de evolutie naar een eigen geluid op de volgende plaat verder. Maar voorlopig wint Noël dus nog steeds op punten.

3 juli 2013
Geert Verheyen